< صفحة فارغة > [ حكم نجاست غير مسرى ] < / صفحة فارغة > ( و من وقع ثوبه على حمار ميّت فليس عليه غسله و لا بأس بالصّلاة فيه ) و كسى كه جامه اش بر الاغ مرده افتد و ملاقى آن شود به يبوست واجب نيست بر او كه جامه را بشويد و باكى نيست كه در آن نماز كند و همين مضمون در حديث صحيح على بن جعفر وارد است .
و جمعى از علما ملاقات با ميته را به يبوست موجب نجاست مىدانند به اعتبار روايات مطلقى كه وارد شده است كه ملاقى ميت را بشويند و محمولست بر آن كه ملاقات به رطوبت كرده باشد . و حديث سگ مرده نيز خواهد آمد كه ملاقى آن نجس نيست . و صدوق كه اين عبارت را مطلق ذكر كرده است ظاهرا مرادش اينست كه اگر ملاقات به رطوبت كرده نيز پاك است چنان كه پيشتر گذشت و ليكن حمل كلامش بر يبوست اولى است .
( ولا بأس ان يمسّ الرّجل عظم الميّت اذا جاز سنة ) و باكى نيست كه كسى دست به استخوان مرده بمالد هر گاه يك سال بر آن گذشته باشد و اين مضمون حديثى است كه شيخان از اسماعيل جعفى روايت كرده‌اند و در سند ايشان جهالتى هست و ليكن سند صدوق بكتاب او صحيح است و در اين دغدغه نيست كه بعد از يك سال استعمال مىتوان كرد و ليكن از مفهوم حديث در مىآيد كه پيش از يك سال استعمال نتوان كرد .
و مخالفت دارد با احاديث بسيارى كه وارد شده است در آن كه هر چه حيات در آن حلول نكرده است از ميته پاك است مانند مو ، و كرك ، و پشم ، و شاخ ، و استخوان دندان ، و سم ، و پر ، و پنير مايه پس اين خبر مفهومش را اعتبار نبايد كرد .
و محتمل است كه تقيه از عامه باشد كه جمعى از ايشان مىگويند كه تا استخوان چربى دارد نجس است حضرت فرموده باشند كه يك سال كه بگذرد چربى نمىماند ، يا آن كه مراد استخوانهايى باشد كه در صحراها افتاده است و

540