و در روايتى كالصحيح منقول است كه اگر در اثناى نماز كرم از كسى بيفتد حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه مىفرمايد كه نماز را تمام كند و وضوى او صحيح است اگر چه روايات عامه كافى است كه حضرت فرموده است كه غير از بول و غايط و باد و خواب هيچ چيز ناقض نيست .
( وكلَّما خرج من الطرفين من دم و قيح و مذى و وذى - [1] و غير ذلك فلا وضوء فيه و لا استنجاء ما لم يخرج بول ، او غايط ، او ريح ، او منىّ ) و هر چه بيرون آيد از مخرج بول و غايط خواه خون باشد به شرطى كه خونى نباشد كه فضله باشد مثل اسهال دموى كه آن غايط است و ناقض ، و همچنين چرك يا مذى كه آب تنگى است كه بعد از نعوظ مىآيد ، و همچنين وذى كه عقيب بول آبى غليظ سفيد مىآيد و غير اينها نه وضو واجبست در آن و نه استنجا ما دام كه بول و غايط و باد و منى بيرون نيايد .
اما خون و چرك پس احاديث بسيار در آن وارد شده است و بعضى گذشت و اما مذى پس احاديث صحيحه و كالصحيحه بسيار در آن وارد شده است كه ناقض وضو نيست و پاك است مثل آب بينى و ازاله آن از جامه نمىبايد كرد و وضو را اعاده نمىبايد كرد .
و احاديث صحيحه در وضو و ازاله آن از جامه وارد شده است و محمولست بر تقيه يا استحباب و اولى وضو است و ازاله بر سبيل استحباب احتياطا و اما وذى و آن نيز مثل مذى است در تعارض اخبار و اولى وضو است و اظهر عدم وجوبست با طهارت .
( وقال عبد الرّحمن بن ابى عبد الله للصّادق صلوات الله عليه اجد الرّيح فى بطنى حتّى اظنّ انّها قد خرجت فقال ليس عليك وضوء

[1] ودى . خ ل .

507