إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 715)

و كلينى در حديث كالصحيح روايت كرده است از حكم كه سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه هر گاه شخصى فراموش كند شستن دست و مسح سر را حضرت فرمودند كه وضو را از سر گيرد كه مىبايد اعضاى وضو همه تابع هم باشند .
و اين حديث و سه حديث ديگر كه گذشت كه لفظ متابعت داشت مستند علامه حلى است كه مىگويد موالات بمعنى متابعت است ، و ظاهر آن اخبار ترتيب است ، اين خبر را حمل كرده‌اند بر آن كه اعضاى وضو خشك شده باشد ، و ظاهر روايت نيز اشعارى بر آن دارد چون مىپرسد كه فراموش كرده‌ام ظاهر مىشود كه زمانى گذشته باشد .
و شيخ طوسى بسند صحيح روايت كرده است از حريز در وضو كه به حضرت عرض نمودم كه اگر عضو پيشتر خشك شده باشد پيش از آن كه ما بعد آن را بشويم حضرت فرمود كه خواه خشك شده باشد و خواه خشك نشده باشد ما بقى را بشوى . و همين حديث را على بن بابويه حمل كرده است بر آن كه اگر مشغول وضو ساختن باشد خشك شدن ضرر ندارد . و شيخ طوسى حمل كرده است بر آن كه آب كم باشد و هوا گرم باشد و خشك شود ضرر ندارد چون غالب اوقات اگر هوا گرم نباشد خشك نمىشود و سخن على بن بابويه نيز نزديك به اين است .
مجملا غرض از ذكر اخبار اين بود كه همين احاديث سبب اختلاف علما شده است ، و احاديث ديگر خواهد آمد كه ظاهر آن اخبار نيز مراعات جفاف است نه متابعت بمعنى كه علامه گفته است اگر چه احوط آنست كه بىفاصله عرفى اعضاى وضو را بشويند ، و غالب اوقات چنين است كه اگر بىفاصله بشويند اعضا مطلقا در اين بلاد خشك نمىشود ، و بنده در هواهاى بسيار گرم با قلت آب وضو ساختم و اعضا خشك نشد .

479