( و ترك الصّادق صلوات الله عليه السّواك قبل ان يقبض بسنتين و ذلك انّ اسنانه ضعفت ) صدوق اين حديث را از مسلم كه آزاد كرده حضرت بود بسند قوى روايت كرده است كه او گفت كه آن حضرت دو سال پيش از آن كه از دنيا بروند ترك مسواك كردند چون دندانهاى آن حضرت ضعيف شده بود .
و ظاهرا مبالغه‌اى كه سابق داشتند آن را ترك فرموده بوده‌اند چون مجرد انگشت ماليدن كافى است ، مگر آن كه بىقوت شده باشد به حيثيتى كه خوف داشته باشند كه از امرار نيز بيفتد يا آن كه راوى مجهول الحال است و شهادت بر نفى نيز مشكل است ، شايد حضرت در اندرون خانه مسواك مىفرموده باشند .
( وسأل علىّ ابن جعفر اخاه موسى بن جعفر عليهما السّلام عن الرّجل يستاك مرّة بيده اذا قام إلى صلاة اللَّيل و هو يقدر على السّواك فقال اذا خاف الصّبح فلا بأس ) و بسند صحيح سؤال كرد على بن جعفر از برادرش حضرت امام موسى بن جعفر صلوات الله عليهما كه هر گاه شخصى يك مرتبه بدست خود مسواك كند وقتى كه به نماز شب برخيزد با آن كه قدرت بر مسواك داشته باشد خوب است . حضرت فرمودند كه اگر خوف طلوع صبح داشته باشد باكى نيست يعنى اگر ترسد كه صبح شود وقت نماز شب بگذرد بد نيست بدست مسواك كردن .
و بحسب مفهوم دلالت مىكند بر آن كه در فراخى وقت اكتفا به همين نكند يعنى تا ممكن باشد فرد كامل را بفعل آورد . و كلينى رحمه الله روايت كرده است كه اقل مرتبه مسواك آنست كه انگشت خود را به دندانها بمالى كه چرك آن را ببرد .
( وقال النّبيّ صلوات الله عليه و آله لو لا ان اشقّ على أمّتي لأمرتهم بالسّواك عند وضوء كلّ صلاة ) و صدوق بسند حسن كالصحيح ، و كلينى بسند قوى روايت كرده‌اند از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه

462