درخت ميوه دارى كه ميوه داشته باشد .
( والعلَّة فى ذلك ما قال ابو جعفر الباقر صلوات الله عليه انّ للَّه تبارك و تعالى ملائكة و كلَّهم بنبات الأرض من الشّجر و النّخل فليس من شجرة و لا نخلة الا و معها من الله عزّ و جلّ ملك يحفظها و ما كان منها و لو لا انّ معها من يمنعها لأكلتها السّباع و هو امّ الارض اذا كان فيها ثمرتها و انّما نهى رسول الله صلَّى الله عليه و آله ان يضرب احد من المسلمين خلاءه تحت شجرة او نخلة قد اثمرت لمكان الملائكة الموكَّلين بها قال و لذلك تكون الشّجر و النّخل أنسا اذا كان فيه حمله لأنّ الملائكة تحضره ) و علت كراهت يا عدم جواز آنست كه مصنف به سند كالصحيح در علل روايت كرده است كه حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه فرمودند كه الله تبارك و تعالى را فرشتگانى چند هست كه موكل ساخته است ايشان را به آن چه از زمين مىرويد از درختهاى ميوه و درختان خرما ، پس هر درختى كه هست از درختان ميوه و درختان خرما البته الله تبارك و تعالى ملكى مقرر ساخته است كه محافظت آن درخت و ميوه هاى آن درخت بكند و اگر نه حفظ اين فرشتگان باشد هر آينه اينها را بخورند درندگان و جانوران زمين وقتى كه ميوه داشته باشند .
و از اين جهت است كه حضرت رسول خدا صلى الله عليه و آله نهى فرمودند از آن كه احدى از مسلمانان به قضاى حاجت رود در زير درخت ميوه ، يا درخت خرمائى كه ميوه داشته باشد از جهت فرشتگانى كه موكلند به آن درختان ، پس حضرت فرمود كه از اين جهت است كه درختان ميوه ، و خرما در وقت بار برداشتن انسند و مؤمنان مىخواهند كه در زير آن درختها ساكن شوند هر چند ميوهء آنها نرسيده باشد يا ميوهء نخواهند بلكه از جهت فرشتگانى كه در آنجا حاضرند به آنها انس دارند .

336