كه من غسل جنابت يا غير آن مىكنم در ميان آن خانه كه در آنجا بول مىكنند اما كفش سندى مولتانى كه كناره دار است در پا دارم و با كفش غسل مىكنم كه پاى من نجس نشود آيا غسل صحيحست حضرت صلوات الله عليه فرمودند كه اگر آب غسل به كف پايت مىرسد در ميان كفش احتياج به شستن پاها مرتبه ديگر نيست و از مفهوم حديث در مىآمد كه اگر آب نمىرسد مىبايد شست و اين حديث را كلينى و شيخ بسند قوى از هشام روايت كرده‌اند تا اينجا پس آن چه صدوق بعد از اين گفته است ممكن است كه از جزو حديث باشد يا مفهوم را از كلام خود نقل كرده باشد و مضمون حديثى باشد كه شيخان روايت كرده‌اند بسند صحيح از حماد از بكر بن كرب كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه اگر كسى غسل جنابت كند آيا بعد از غسل پاهاى خود را مىشويد حضرت ( ص ) فرمودند كه اگر در جائى غسل مىكند كه آب غسل به زير پاى او مىرسد به آن كه زمين كل نداشته باشد و بر روى زمين پاك صاف غسل كند پس اگر مرتبه ديگر پاها را نشويد باكى نيست و اگر پاهاى او در ميان آب فرو رفته باشد پس بايد كه پاهاى خود را بشويد و ظاهرا مراد از آب كل است يعنى در ميان كل فرو رفته باشد و آب به زير پا نرسد و احتمال دارد كه ظاهر خبر مراد باشد به آن كه در ميان آب غسل ترتيبى كند و آب بردارد و به اعضاى خود ريزد پس هر چه را آب ريخته است به قصد غسل صحيح است و هر چه به قصد غسل آب به آن جا نرسانيده است از غسل مجزى نيست پس آن كه حضرت صلوات الله عليه فرمودند كه بشويد در اين صورت يك احتمال آنست كه پاها را از آب بيرون آورد و آب بر او ريزد به قصد غسل و اين صورت بىدغدغه صحيح است و يك احتمال آنست كه اگر در ميان آب نيز حركت دهد به قصد غسل كافى باشد و احتمال ديگر آن كه حركت دادن و نيت بدون حركت هر يك كافى باشد و حق اينست كه همه خوب است به ترتيبى كه مذكور

307