مىكنند و مىخورند و اين مضمون در حديث صحيح و حسن كالصحيح و موثق وارد شده از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه و كسى در اين خلاف نكرده است .
( وكذلك اذا وقعت فى الدّقيق و اشباهه ) و همچنين است هر گاه موش درآرد و امثال آن بميرد موش را با اطراف آن برمىدارند و باقى را استعمال مىكنند و بر اين مضمون حديث موثقى وارد شده است و اكثر علما حمل بر استحباب كرده‌اند و بعضى گفته‌اند كه اگر چيزى برسد به حيوانى مرده آن چيز نجس مىشود و اگر چه خشك باشد و اين قول ضعيف است و اخبار صحيحه بر خلاف اين وارد شده است و خواهد آمد و ليكن چون ممكنست كه اجزاء موش از فضله و رطوبت و بول داخل آرد شده باشد بهتر آنست كه اطراف آن را بردارند .
( فان وقعت الفارة فى دهن غير جامد فلا باس بان يستصبح به ) پس اگر موشى در روغنى افتد كه روان باشد باكى نيست كه آن روغن را در چراغ كنند و بسوزانند و اين مضمون در حديث صحيح و حسن كالصحيح از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه وارد شده است و نديده‌ام حديثى كه دلالت كند بر آن كه اين روغن را در زير اسمان بسوزانند و جمعى از علماء چنين گفته‌اند شايد به ايشان حديثى رسيده باشد پس اگر در زير سقف نسوزانند احوط است و اين حكم در صورتى است كه روغن يا پيه نجس شده باشد اما اگر از دنبه حيوان مرده باشد يا دنبهء حيوان زنده را بريده باشند از روغن آن استعمال جايز نيست مطلقا چنان كه در حديث صحيح از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه وارد شده است كه مطلقا انتفاعات از ميته حرامست و احاديث معتبره بر خصوص دنبه نيز واقع شده است و بعموم نيز وارد شده است و بعضى از آنها خواهد آمد در اطعمه .

247