ذلك الماء ) پس اگر شخصى وضو سازد از آبى كه متغير باشد به نجاست ، يا غسل كند ، يا جامه را از آب نجس بشويد و نماز كند كه واجب است كه وضو ، و غسل را اعاده كند ، و نماز را اعاده كند خواه عمدا كرده باشد يا نسيانا يا جاهلا چون نماز مشروط است به طهارت ، و هر گاه وضو و غسل باطل باشد نماز هم باطل است ، و اعادهء نماز مىكند در وقت ، و خارج وقت و اما اگر جامه را باب نجس شسته باشد ، و عمدا نماز كرده باشد باطل است ، و در وقت و خارج وقت اعاده مىكند ، و اگر جاهل مسأله باشد ، و چنين كرده باشد مشهور ميان علما آنست كه حكم عامد دارد ، و در وقت و خارج وقت اعاده مىكند ، و بهتر آنست كه اگر در خارج وقت قضا كند به قصد احتياط قضا كند .
و اگر شخصى جاهل به نجاست آب باشد و جامه را شسته باشد ، و بعد از نماز در آن جامه ظاهر شود كه نجس بوده است ، مشهور آنست كه در وقت و خارج وقت هيچ يك قضا نمىكند . و بعضى گفته‌اند كه در وقت اعاده مىكند ، و اين قول احوط است ، اما اظهر عدم وجوب قضاست مطلقا ، و اگر نجاست را ديده باشد در آب و فراموش كرده ازاله نجاست به آن كرده باشد ، در اين صورت مشهور آنست كه در وقت اعاده مىكند ، و در خارج وقت قضا نمىكند ، و اگر احتياطا در خارج نيز قضا كند بهتر است ، و بعضى گفته‌اند كه در وقت نيز اعاده واجب نيست ، و خالى از قوت نيست و ليكن البته اعاده نمودن بهتر است و اين احكام خواهد آمد . و ظاهرا مراد صدوق عامد است ، و در عامد خلافى نيست كه در همه صور اعاده و قضا مىكند ، و هر ظرفى كه آب نجس در آن كرده باشند ، و جامهء را كه به آب نجس شسته باشند البته مرتبه ديگر مىشويند ، و تطهير مىدهند و بر اين مضامين مذكوره اخبار بسيار وارد شده است ، و اكثر آن خواهد آمد .
< صفحة فارغة > [ اگر شخصى داخل حمام شود و ظرفى نداشته باشد كه از آنجا آب بردارد ] < / صفحة فارغة > ( فان دخل رجل الحمّام و لم يكن عنده ما يغرف او ما يغترف به

231