< فهرس الموضوعات > باب ما يجب على المتمتّع إذا وجد ثمن الهدى و لم يجد الهدى < / فهرس الموضوعات > باب ما يجب على المتمتّع إذا وجد ثمن الهدى و لم يجد الهدى ( قال أبى رضى الله عنه في رسالته إليّ إذا وجدت ثمن الهدى و لم تجد الهدى فخلَّف الثّمن عند رجل من أهل مكَّة ليشتري لك في ذي الحجّة و يذبحه عنك فان مضت ذو الحجّة و لم يشتر اخّره إلى قابل ذي الحجّة لأنّ ايّام الذّبح قد مضت ) ( 1 ) اين بابى است در آن چه واجب است بر متمتع هر گاه بيابد بهاى هدى را و نيابد هدى را پدرم رضي الله عنه در رساله كه به من نوشته بود ذكر كرده است و عبارت فقه رضويست كه هر گاه بهاى هدى را بيابى و هدى بهم نرسد پس اگر در مكة معظمه مىماند و هدى بهم مىرسد مىخرد و مىكشد در بقيه ذي الحجة و اگر حاج بيرون روند و نتواند ايستادن پس بگذار بهاى هدى را نزد شخصي از أهل مكة و أحوط آنست كه عادل باشد كه اعتماد به أو توان كرد تا آن كه بخرد از جهة تو در ماه ذي الحجة و ذبح كند از تو و اگر ذو الحجة بگذرد و نخرد تأخير كند تا ذي الحجة آينده زيرا كه أيام ذبح گذشت .
و بر اين مضمون حديث صحيح يا حسن كالصحيح حريز و صحيح بزنطى از نضر بن قرواش از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه منقولست و از اين جهت است كه تفسير آية كرده‌اند * ( فَمَنْ لَمْ يَجِدْ ) * را به بهاى هدى و ليكن چون ظاهر آية و أحاديث متواتره دلالت مىكند بر عدم وجدان و آن أعم است از عدم ثمن يا عدم ذبيحه أحوط آنست كه در چنين صورت سه روز روزه را بگيرد ، در آن سه روز اگر هدى بهم رسد بخرد و بكشد و اگر بيرون آيد پيش از خروج شهر بهاى هدى را به عادل بسپارد تا از جهة أو بكشند در اين سال يا سال ديگر و چون به خانه رسد هفت روز نيز روزه بدارد احتياطا و الله تعالى يعلم

325