< فهرس الموضوعات > باب حدّ المرض الَّذى يفطر صاحبه < / فهرس الموضوعات > باب حدّ المرض الَّذى يفطر صاحبه ( 1 ) اين بابى است در بيان مرضى كه صاحب آن را افطار واجبست و ظاهر آيه اگر چه عام است در هر مرضى و ليكن مخصص است به اجماع شيعه و اكثر عامه و روايات متكثره از طرفين .
( روى بن بكير عن زرارة قال سالت ابا عبد الله صلوات الله عليه ما حدّ المرض الَّذى يفطر فيه الصّائم و يدع الصّلاة من قيام فقال بل الانسان على نفسه بصيرة هو اعلم بما يطيقه . ) ( 2 ) و در موثق كالصحيح منقول است كه زراره گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه چيست حد بيمارى كه در آن بيمارى صايم روزه را مىخورد و نماز را نشسته مىكند يا پستتر از آن از خوابيدن به پهلوها و پشت حضرت جواب را اقتباس از آيه كريمه فرمودند كه حق سبحانه و تعالى مىفرمايد كه روز قيامت خبر مىكنند هر كسرا به آن چه از پيش فرستاده است و به آن چه از پس گذاشته است از اعمال خير و شر ، بلكه احتياج به اخبار نيست آدمى خودش بر خود گواه است يا خود بر احوال خود مطلع است يا حجة است هر چند كه عذرها آورد او داناتر است به آن چه طاقت دارد يا ندارد پس در روزه تا قدرت دارد كه سبب زيادتى مرض يا درازى مرض نشود مىگيرد و الَّا مىخورد و هم چنين در ايستادن و نشستن و خوابيدن حسب المقدور عمل

466