< فهرس الموضوعات > باب القول عند الافطار < / فهرس الموضوعات > باب القول عند الافطار ( فى كلّ ليلة من شهر رمضان من أوّله إلى اخره كان رسول الله صلَّى الله عليه و اله اذا افطر قال اللَّهمّ لك صمنا و على رزقك افطرنا فتقبّله منّا ذهب الظَّماء و ابتلَّت العروق و بقى الاجر ) ( 1 ) اين بابى است در دعاهايى كه مستحب است خواندن آن در وقت افطار در هر شبى از شبهاى ماه رمضان از اول ماه تا به آخر آن ، و منقول است در موثق سكونى كه حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله هميشه در وقت افطار يعنى بعد از افطار اين دعا را مىخواندند كه خداوندا از جهة رضاى تو روزه گرفتيم و بر روزى تو افطار نموديم تشنگى كه داشتيم به آشاميدن آب زايل شد ، و رگها كه خشك شده بود تر شد و اجر و ثواب ماند ، كه اگر چه دعاست نصيحتى را نيز متضمن است كه شامل جميع تكاليف هست كه اگر چه اندك مشقتى دارد اما به زودى آن مشقت زايل مىشود و ثواب غير متناهى از جهة اين كس مىماند ، و دلالت دارد بر آن كه مىبايد كه روزه خالص از جهة رضاى الهى باشد تا توان گفت كه خالص از جهة تو روزه گرفته‌ايم ، و اشعارى ديگر بر آن كه آن حضرت افطار بر آب مىفرموده‌اند تا توان گفت كه رگها تر شد ، و محتمل است كه ابتدا بر شيرينى افطار فرموده باشند و بعد از آن بىفاصله آب نوشيده باشند و بعد از آن اين دعا خوانده باشند چون اخبار بسيار وارد شده است كه اگر شيرينى مىبود مانند خرما و شكر افطار بر آن مىفرمودند و اگر هيچ شيرينى نمىبود افطار بر آب مىفرمودند .

345