< فهرس الموضوعات > باب صلواة الاستخارة < / فهرس الموضوعات > باب صلواة الاستخارة « روى هارون بن خارجة عن ابى عبد الله صلوات الله عليه قال اذا اراد احدكم امرا فلا يشاور فيه احدا من النّاس حتّى يبدا فيشاور الله عزّ و جلّ قال قلت و ما مشاورة الله عزّ و جلّ جعلت فداك قال يبدأ فيستخير الله عزّ و جلّ فيه اوّلا ثمّ يشاور فيه فانّه اذا بدا با لله تبارك و تعالى [ عزّ و جلّ ] اجرى له الخيرة على لسان من اراد [ شاء خ ل ] من الخلق » ( 1 ) اين بابى است در بيان استخاراتى كه منقولست از ائمه هدى صلوات الله عليهم و در نماز استخاره در حديث كالصحيح از هارون منقولست كه هر گاه يكى از شما كارى داشته باشد پس بايد كه با هيچ كس مشورت نكند تا اوّل مشورت با خداوند خود كند بعد از آن با ديگران هارون گفت عرض نمودم كه فداى تو گردم چگونه مشورت كند با حق سبحانه و تعالى حضرت فرمودند كه أولا طلب خير خود از حق سبحانه و تعالى مىكند و بهتر آنست كه دعاى استخاره حضرت سيّد الساجدين را از روى تضرع و ابتهال بخواند و بعد از آن به سجده رود و صد و يك مرتبه بگويد كه « استخير الله برحمته خيرة فى عافية » و بعد از آن با صلحا و اتقيا و اولياء مشورت كند پس چون اول با خداوند خود مشورت كرده است حق سبحانه و تعالى آن چه خير اوست جارى مىگرداند بر زبان هر كه مىخواهد از خلق خود و محتمل است كه مراد از مشورت فال گوش باشد به آن كه بگويد كه اوّل كسى كه سخن خواهد گفت خداوندا زبان او را ناطق گردان بخير

399