رسالهء شيخ على كه در ردّ مرحوم سبزوارى نوشته شده نزد ما موجود است . أو در اين رساله ، غنا را در همهء موارد حرام مىداند و مىگويد : غنا از أمور لهوى و لذات نفساني است و في نفسه قبيح است و تنها نزد پيروان هوى و هوس محبوب است . . .
صاحب روضات الجنات سپس مواردى از قدح و تعريض وى را به محقق سبزوارى نقل مىكند . ( ما اين موارد را ، چون مربوط به بحث نيست و از سوى ديگر توهين به محقّق سبزوارى محسوب مىشد ) نياورديم ؛ پس از آن مىگويد :
لكنّ الإنصاف أنّه ما أنصف في حقّ مثل هذا الرجل الفقيه و الركن الوجيه . . .
از اين اثر دو نسخه خطى در كتابخانهء مرحوم آية اللَّه نجفي مرعشى طاب ثراه ضمن مجموعه 6185 و 4033 موجود است يكى از اين دو در زمان حيات مؤلف نوشته شده و حاشيهء « منه مد ظله » دارد و تاريخ كتابت آن 1086 قمري است . چون اين نسخه بد خط و ناخوانا بود استنساخ رساله از روى نسخهء ديگرى ، كه تاريخ كتابتش 1284 است ، صورت گرفت سپس با نسخهء قبلي و نسخه‌اى از كتابخانهء دانشگاه تهران ( ميكروفيلم شماره 1 / 3653 ، فهرست ميكرو فيلمها ، ج 2 ، ص 212 - 213 ) مقابله ، و نسخه بدلها و بعضي از حواشي آن در پانوشت آورده شد و موارد حذف با سه نقطه مشخص گرديد .
شيخ محقّق و فاضل متبحر على بن محمد بن حسن بن شهيد ثاني رضوان اللَّه عليه ، مؤلَّف اين رساله ، خود بخشي از شرح حالش را در الدر المنثور ( ج 2 ، ص 238 ) ، به رشتهء تحرير در آورده است .
وى كه نوهء دخترى محقّق كركى و نوهء پسرى شهيد ثاني است در سال

64