محمّد بن يحيى ، عن أحمدَ بن محمّد ، عن محمّد بن خالدٍ و الحسينُ بن سعيدٍ جميعاً ، عن النَضْر بن سُوَيد ، عن دُرُست ، عن زيد الشَحّام ، قال : سألتُ أبا عبد الله عليه السلام عن قولِ الله عزّ و جلّ * ( « فَاجْتَنِبُوا الرِّجْسَ مِنَ الأَوْثانِ وَاجْتَنِبُوا قَوْلَ الزُّورِ » ) * [1] فقال : * ( « الرِّجْسَ مِنَ الأَوْثانِ » ) * الشطرنجُ ، و * ( « قَوْلَ الزُّورِ » ) * الغِناء . [2] يعنى : پرسيدم از حضرت ابى عبد الله عليه السلام از قول خداى تعالى كه در قرآن مىفرمايد كه : « اجتناب كنيد از رجسِ از اوثان و اجتناب كنيد از قول زور » آن حضرت فرمود كه : مرادِ حق سبحانه و تعالى از عبارتِ * ( « الرِّجْسَ مِنَ الأَوْثانِ » ) * شطرنج است و از عبارتِ * ( « قَوْلَ الزُّورِ » ) * غناست .
و از اين حديث چند چيز ظاهر مىشود ، يكى آنكه خوانندگى كردن مطلقا خواه در قرآن و خواه در غير آن حرام است . دويم آنكه اين آيه در مذمّت خوانندگى واقع است . سيم آنكه قول زور غناست . چهارم حرمت بازى كردن به شطرنج . و چون اين رساله در حرمت غنا نوشته مىشود ذكر چيزهاى ديگر در اين مختصر چندان مناسب نيست امّا چون حرف شطرنج مذكور شد در باب قمار به اين دو كلمه اقتصار مىكنيم كه شايد عاصيانِ اين معصيت هم به سبب آنْ ميل به توبه و بازگشت كنند .
بدانكه در بعضى از احاديث واقع شده است كه « كسى كه قمار بازى كند در آن مدّتى كه مشغول آن عمل باشد ، ملايكهء حساب ، شركِ به خدا در نامهء عمل او مىنويسند . و ديگر احاديث دلالت بر حرمت قمار مىكند و همچنين

[1] حج ( 22 ) : 30 .
[2] الكافي ، ج 6 ، ص 435 ، باب النَرد و الشطرنج ، ح 2 .

223