در مكتب أهل بيت عليهم السّلام ظهور حرمت غناء به حدّى است كه نياز به توضيح ندارد و اين حكم ، نظير مسح بر رجلين است و بيشتر صحابهء پيامبر صلَّى اللَّه عليه و آله و سلَّم نيز بر همين عقيده‌اند .
و پس از استدلال به آياتي چند از قرآن كريم ، براي اثبات حرمت غنا ، مىنويسد :
و ليس الغرض الاستدلال بكلّ واحد من هذه الآيات بل الغرض التأييد و أوضح الحجج الأخبار المستفيضة بل المتواترة من طريق العامّة و الخاصّة .
و در پايان مبحث أحاديث مىگويد : « اين مجموعه ، غرض ما را تأمين مىكند و ضعف سند يا نارسايى دلالت برخى از روايات ضررى ندارد » . آنگاه به نقل و نقد ادلَّه‌اى مىپردازد كه بر جواز غنا به آنها تمسّك شده است و به استدلال گروهى از عامّه كه معتقد به اباحهء غنا هستند ، پاسخ مىدهد .
محقّق سبزوارى در آغاز اين رساله نگاشته است :
در اين رساله بيشتر آيات قرآن و اخبارى را كه از أهل بيت عليهم السّلام در منع و تحريم غنا و تهديد بر آن رسيده است ذكر كردم ، همچنين فروعى چند و خلاصهء گفتار فقها و غير ايشان در بررسى معنى و حكم غنا را آوردم و در اينجا حرف دلم را زدم چنانكه حقّ خداى سبحان بر زبان انسان ، همين است .
سبزوارى در استثناى حداء از حرمت غنا ، تأمّل دارد و در حكم مغنّيهء مجالس عروسى - به شرطي كه سخن باطل نگويد و مردان نباشند - قول به اباحه را أقرب به واقع مىشمارد و در استثناى مراثي حضرت امام حسين عليه السّلام دليل قويى نمىيابد و دربارهء غنا در قرائت قرآن كريم گويد :

13