مىكند در حلال و حرام ما و مىشناسد احكام ما را پس راضى شوند ( 1 ) كه او حكم در ميانهء ايشان باشد پس به درستى كه من او را حاكم گردانيدم بر شما . پس در وقتى كه او حكم كند به حكم ما ، پس قبول كرده نشود از او .
پس اين است و جز از اين نيست كه استخفاف كرده شده است بر حكم خدا و بر ما ردّ كرده شده و ردّ كننده بر ما ، ردّ كننده است بر خدا و آن بر حدّ شرك است به خداوند .
و لكن أبناء زمان خصوصا أصحاب مكنت ( 2 ) و قدرت ، چنين

375