وكالت احمد و رها نمايم آن زينب را به عوض آن بذل ( 1 ) پس فورا بگويد :
« قبلت البذل لموكَّلي أحمد فخلعت زينب عليه فهى مختلعة و هى طالق طلقة و هى طالق مرّة » .
يعنى : قبول كردم آن بذل را از براى موكَّل خودم احمد ، پس گندم لباس زوجيّت زينب را از موكَّلم بر آن بذل مذكور . پس زينب قبول كننده است آن كندن را و او رها است رها بودنى و رها است يك مرتبه .
و اگر وكيل دو نفر باشد هم چنان كه احوط است ، پس وكيل زوجه گويد :
« بذلت مهر موكَّلتى زينب لموكَّلك أحمد زوجها لتخلعها عليه وكالة عنه و تطلَّقها به » .
پس وكيل زوج فورا بگويد : « قبلت البذل لموكَّلي أحمد فخلعت موكَّلتك زينب عليه فهى مختلعة و هى طالق طلقة » .
و جايز است كه از جانب زوجه سؤال كند از وكيل زوج خلع را به اين قسم كه : « اخلع موكَّلتى زينب وكالة عن زوجها أحمد على مهرها المعلوم » .
پس وكيل زوج فورا بگويد : « خلعتها عن موكَّلى على مهرها المعلوم » .
و در جملهء فعليّه كه بذل مؤخر باشد ، اين است كه وكيل زوج گويد :
« خلعت موكَّلتك زينب زوجة موكَّلى أحمد على مهرها المعلوم » .
پس وكيل زوجه گويد : « قبلت الخلع لموكَّلتي زينب على مهرها المعلوم » .
و اگر جملهء اسميّه بخواند با تقديم بذل و وكيل يك نفر باشد از جانب زوجه گويد : « بذلت ( 2 ) مهر موكَّلتى زينب لموكَّلي أحمد لأخلعها عليه وكالة عنه » .

340