و نيّت قربت در قبول وقف و تصدّقات شرط نيست . ( 1 ) اگر چه اطلاق قول علماء كه در اينها نيّت قربت ، شرط است ، موهم اين است . نظر به اين كه اينها اسماند ( 2 ) از براى مجموع صيغه و لكن چون واضح است كه نيّت قربت از براى مأمور به عمل است و مأمور واقف و متصدّق است نه قابل .
پس مختصّ به ايشان است و از قابل ضرور [ ى ] نيست . و اگر با وكالت خوانده شود ، « عن موكَّلى » در اوّل هر يك زياد مىكنند .
و ردّ موقوف عليهم و يا متولَّى ( 3 ) ، ايجاب را در وقف عامّ موجب بطلان وى [ آن ] نمىشود و در وقف خاص مىشود . نظر به اين كه اين عقد است و

303