زوجه و بالعكس و مانند اينها ( 1 ) .
و در ابراء تعيين شرط نيست . پس اگر شخصى مال بسيارى از شخص ديگر تلف كرده باشد و قدر و جنساش معلوم نباشد ، باز ابراء وى [ آن ] جايز است و صيغه اش اين است كه « ابرأتك من حقّى » .
يعنى : بريء كردم ذمّهء تو را از حقّ خودم .
و قبول شرط نيست بلكه اگر مبرأ عنه بگويد : من منّت قبول نمىكنم و حقّ تو را مىدهم ، باز باطل نمىشود و اگر مبرئ بگيرد ، حرام است . و اظهر آن است كه لفظ ضرور [ ى ] نيست ( 2 ) بلكه اگر در قلب خود نيز انشاء ابراء نمايد ، كافى است . ( 3 )

289