يعنى : از جانب موكَّل خود بخشيدم به تو اين متاع را .
پس وكيل متّهب گويد : عن موكَّلى قبلت هبة هذا المتاع » .
يعنى : از جانب موكَّل خودم قبول كردم بخشيدن تو اين متاع را به او .
بدان كه اين صيغه به تنهائى نقل عين نمىكند بلكه با قبض [ نقل عين مىكند ] . پس قبض ، شرط صحّت هبه است ( 1 ) نه لزوم . و بايد قبض ، به اذن واهب باشد .
پس قبض بىاذن مثل عدم قبض است و معنى قبض تخليه است ( 2 ) در ميانهء متّهب و ميانه آن مال اگر چه مال از وى بسيار بعيد باشد مثل اين كه تخليه را در شهرى نمايد و عين موهوبه در شهر ديگر باشد و معنى تخليه رفع موانع است از تصرّف كردن متّهب مثل اين كه از قريه ضابط خود را بيرون كند ( 3 ) و به رعايا بگويد كه اطاعت متّهب نماييد و از عمارت اسباب خود را ببرد

265