اقوى اين است كه در آن دو نيز افزودن ( 1 ) واجب است . پس صيغه اش چنين است : « قارضتك على هذا المال على انّ الرّبح بيننا نصفين » ( 2 ) .
پس عامل گويد : « قبلت المقارضة على هذا المال على انّ الرّبح بيننا نصفين » .
و معنى همان است كه در متن مذكور شد .
و همين كه اين صيغه جارى شد ، عامل مأذون مىشود ( 3 ) در تجارت با آن مال با مراعات غبطه ( 4 ) ، و لكن عين مال بر ملك مالك باقى مىماند و شركت عامل در ربح وى [ آن ] مىشود . ( 5 )

245