خيرات و مبرّات ديگر مىنمايند و صداق از براى زوجات خود قرار مىدهند و غلام و كنيز و دوات ابتياع مىنمايند و لباس عبادت و آخرت مهيّا مىنمايند و مساجد و منابر و تعمير روضات متبرّكه مىنمايند ( 1 ) و نمىدانند كه فعل حرام مىكنند و مسلمانان را به حرام مىاندازند .
و بعضى از اهل علم به جهت عدم اطَّلاع بر قواعد فقهيّه ، گاهى تحمّل مىنمايند به اين كه اين مزارعات متعارفه ، از بابت اباحه است و گاهى به اين كه مزارعهء معاطاتيه است و گاهى به اين كه سيرهء مسلمين بر اينها جارى شده است و سيرهء مسلمين بالاتر از اجماع است و حال اين كه هر سه به ادنى تامّلى دفع مىشود :
امّا اوّل - پس به جهت اين كه اباحه نيز ، يك لفظى و يا فعلى مىخواهد كه دلالت بر وى نمايد و تا به حال نشنيده‌ايم كه مالك قريه به رعايا

124