و صيغهء رهن آن است كه مديون بگويد : « أرهنتك هذا المتاع على كذا » .
يعنى : وثيقه دادم به تو اين متاع را بر آن دين تو ، كه بر ذمّهء من است .
پس ربّ الدّين فورا بگويد : « قبلت رهن هذا المتاع وثيقة على كذا » .
يعنى : قبول نمودم وثيقه بودن اين متاع را ، بر آن دين من . و در اين صيغه ، فعل شرط نيست . بلكه جايز است كه راهن بگويد : « هذا المتاع وثيقة عندك على كذا » ( 1 ) .
يعنى : اين متاع وثيقه است در نزد تو بر فلان دين من .
پس مرتهن فورا بگويد : « قبلت هذا المتاع وثيقة على كذا » .
يعنى : قبول كردم اين متاع را ، وثيقه بر آن دين معهود .
و اجماعى است كه عقد رهن ، لازم است از جانب راهن كه باطل نمىتواند بكند بىرضاى مرتهن ( 2 ) . و جايز است از جانب مرتهن كه

79