حكم ذبايح اهل كتاب آياتى كه مربوط به ذبح حيوانات است در موارد متعددى از قرآن بيان شده است :
1 - * ( قُلْ لا أَجِدُ فِي ما أُوحِيَ إِلَيَّ مُحَرَّماً عَلى طاعِمٍ يَطْعَمُه إِلَّا أَنْ يَكُونَ مَيْتَةً أَوْ دَماً مَسْفُوحاً أَوْ لَحْمَ خِنزِيرٍ فَإِنَّه رِجْسٌ أَوْ فِسْقاً أُهِلَّ لِغَيْرِ الله بِه ، فَمَنِ اضْطُرَّ غَيْرَ باغٍ وَلا عادٍ فَإِنَّ رَبَّكَ غَفُورٌ رَحِيمٌ ) * [1] ( بگو در مطالبى كه به من وحى شده است چيزى را كه براى خورندگان طعام حرام باشد نمىيابم ، مگر اين كه مردار باشد يا خون ريخته يا گوشت خوك كه پليد است ، يا حيوانى كه بدون بردن نام خدا از روى فسق ذبح كنند پس هر گاه كسى به خوردن آنها مضطرّ گرديد ، در صورتى كه از روى ستم و از راه تعدّى و تجاوز از فرمان خدا نباشد قطعا خدا خواهد بخشيد كه پروردگارت درگذرنده و مهربان است . )

[1] سوره انعام ، آيه 145

39