مال او مثلا به مقدار ثلث در راه خيرات صرف شود و غير ذلك بايد وصيت نمايد .
انسان در آن بيمارى كه منتهى به مرگ او مىشود ، هر گونه تصرفى كه بخواهد براى خود و خانواده و ديگر مواردى كه در دوران صحت و تندرستى مىتوانست مصرف نمايد جايز است ، و اما اگر وصيت كند كه مقدارى از مال او را در مواردى به مصرف برسانند ، اگر كمتر از ثلث باشد ، وصيت او نافذ است و اگر بيش از ثلث باشد ، احتياج به اجازه ورّاث دارد .
سؤال 10 - اگر قرار باشد شما اين مسأله را به يك بيمار اطلاع دهيد ، يا مسأله به وسيله نوشته شما به او گفته شود ، چه نصايح و توصيه هايى براى او داريد ؟
پاسخ - وضع روانى بيماران همان طور كه مىدانيد بسيار متفاوت است .
مثلا بيمارانى كه داراى عقايد مذهبى و از حكمت خداوندى و از عرفان حقيقى برخوردارند ، با توجيه نمودن آنان به عنايات و الطاف و مراحم پروردگارى ، اطلاع دادن مسأله بدون تحريك اضطراب و آشفتگى روانى آسانتر است تا كسانى كه معتقد به مذهب و الطاف و مراحم الهى نمىباشند .
اين گونه بيماران را مىتوان با آگاه ساختن به اين حقيقت كه قوانين و اصول پزشكى ما در برابر نيروهاى معجزه گونهء وجود انسانى بسيار محدود است ، و ما هر لحظه احتمال بروز بهبودى در بيمار را مىدهيم و با توجه دادن به آياتى مانند * ( يَمْحُوا الله ما يَشاءُ وَيُثْبِتُ وَعِنْدَه أُمُّ الْكِتابِ ) * « خداوند آن چه را كه بخواهد محو مىكند و آن چه را كه بخواهد اثبات مىكند و كتاب اصل در نزد اوست » .
تسكين بخشيد . بيمارانى هستند كه رنج و درد آنان را به ستوه مىآورد ، در اين مورد بايد از محدوديت زمان درد و اين كه هر لحظه ممكن است بيماران از نيروهاى روانى براى تقليل رنج و

300