بگويد : هيچ فردى از مدت حقيقى زندگى انسانها اطلاع كامل ندارد ، يا مسأله دعا و عنايات خداوندى را كه در بارهء بهبودى بيماران به طور فراوان مؤثر مىباشد ، به بيمار و خويشاوندان وى تذكر بدهد به طورى كه بيمار احساس آرامش نموده و درمان دارويى يا عمل جراحى را به پذيرد ، در اين صورت اشكالى به نظر نمىرسد . و اگر وضع روانى بيمار به طورى باشد كه هيچ توضيح و توجيهى را براى جلوگيرى از اضطراب و نگرانى شديد نپذيرد ، در اين صورت پزشك مىتواند واقعيت را در ميان بگذارد و با ايجاد اميدوارى در بيمارى به جراحى يا درمان دارويى اقدام كند ، مگر اين كه اضطراب و نگرانى در حدى باشد كه پزشك احتمال خطر جدى براى بيمار بدهد .
سؤال 6 - اگر پزشك شك كند يا تشخيص دهد كه با گفتن مسأله ، وضعيت جسمى بيمار بدتر شده و طول عمر احتمالى او كاهش مىيابد . چه فرقى در موضوع پيدا مىشود ؟
سؤال 7 - اگر پزشك شك كند يا تشخيص دهد كه با گفتن مسأله به بيمار مشكلات بسيار شديد روحى براى او ايجاد مىشود چه فرقى در موضوع پيدا مىشود ؟
پاسخ - همان گونه كه در پاسخ مسايل قبلى گفته شد ، پاسخ هر دو سؤال روشن مىشود و آن اين است كه با فرض مبتلا شدن بيمار به مشكلات بسيار شديد روحى و بدتر شدن وضعيت جسمى بيمار نبايد مسأله خطر را به بيمار اطلاع داد .
سؤال 8 - نظر اسلام در رابطه با دروغ گويى مصلحتى و توريه [1] به بيمار و حق او در رابطه با دانستن حقيقت بيمارى چيست ؟

[1] مطلبى كه ظاهرش دروغ نيست ولى خلاف منظور اصلى است .

298