اين كه گفتم : مخور ، مقصودم اين نيست كه طعام اهل كتاب حرام است ، بلكه بدان جهت اجتناب كن كه ظرفهاى غذا خورى آنها با شراب و گوشت خوك آلوده مىشود . [1] هيچ يك از رواياتى كه به نجاست اهل كتاب استدلال شده بود به صراحت اين روايت نيست كه طهارت اهل كتاب را اثبات مىكند ، به اضافه اين كه هر گونه ابهام را از آن روايات بر طرف مىكند و آشكار مىسازد كه اجتناب از اهل كتاب به جهت آلودگى آنان به نجاسات عرضى مىباشد .
2 - روايت صحيح از عيص بن قاسم مىگويد : از حضرت صادق عليه السّلام در بارهء خوردن با يهودى و نصرانى سؤال كردم فرمود : اگر از طعام تو بوده باشد جايز است و از خوردن با مجوس سؤال كردم ، فرمود : اگر شستشو كند جايز است . [2] 3 - روايت صحيح از ابراهيم بن ابى محمود مىگويد : به حضرت على بن موسى الرضا عليه السّلام عرض كردم شما خدمتگزار نصرانيه اى داريد و مىدانيد كه نصرانيه شستشو و غسل جنابت نمىكند ، حكمش چيست ؟ فرمود : مانعى نيست زيرا دستهايش را مىشويد . [3] 4 - روايت صحيح ابراهيم مىگويد : به على بن موسى الرضا عليه السّلام عرض كردم حكم كار خياط و لباس شوى يهودى يا نصرانى با اين كه مىدانيم بول مىكند و شستشو نمىكند چيست ؟ فرمود : مانعى نيست . [4] از اين روايت اين مطلب هم ضمنا روشن مىشود كه حتى در ذهن سؤال كننده هم عنوان نجاست عرضى مطرح بوده است . در حدود شش روايت ديگر نيز به طور صريح يا دلالت ظاهر عقلى ، طهارت اهل كتاب را اثبات مىكند .
مهمترين نكته اين است كه بعضى از اين روايات صريحا مىگويد : اجتناب از اهل كتاب به جهت آلودگى آنان به نجاسات معينه در اسلام است و به اصطلاح فقهى مىگوييم اين روايات به اضافه اين كه دلالت بر طهارت اهل كتاب دارند روايات مخالف

[1] مأخذ مزبور ، ص 560
[2] وسايل الشيعه ، جزء دوم از ج اول ، ص 1077 ، چاپ تهران
[3] وسايل الشيعه ، جزء دوم از ج اول ، ص 1077 ، چاپ تهران
[4] حدايق ، تأليف بحرانى ، ج اول ، ص 458 ، ( كتاب طهارت )

28