معينى از نظر طبيعى و انسانى و قراردادهاى اجتماعى و تكاليف دينى در اين جريان مىباشد . اين يك جريان كاملا طبيعى است كه اختلاف ديدگاه‌هاى مكتبى تفاوتى در آن ايجاد نمىكند . اين جريان به طور كلى در قرآن مجيد به ترتيب ذيل وارد شده است :
* ( وَلَقَدْ خَلَقْنَا الإِنْسانَ مِنْ سُلالَةٍ مِنْ طِينٍ ثُمَّ جَعَلْناه نُطْفَةً فِي قَرارٍ مَكِينٍ ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظاماً فَكَسَوْنَا الْعِظامَ لَحْماً ثُمَّ أَنْشَأْناه خَلْقاً آخَرَ فَتَبارَكَ الله أَحْسَنُ الْخالِقِينَ . ) * [1] * ( ) * ( البته ما انسان را از برگزيدهء مواد خاكى آفريديم ، [2] سپس او را در حال نطفه گى در جايگاهى كه براى استقرار او آماده شده است قرار داديم . سپس همان نطفه را علقه و علقه را به صورت مضغه در آورديم ، سپس در آن مضغه استخوانها آفريده و گوشت به آن استخوانها پوشانيديم سپس آفرينش ديگرى در او صورت داديم . خير و بركت از آن خدا است كه بهترين آفرينندگان است . ) با نظر به آيه فوق و امثال آن روشن مىشود كه ( مانند شش مرحلهء خلقت آسمانها و زمين ) شش مرحله پيش از تكون هويت انسان مورد توجه قرار گرفته مانند اين كه هويت انسان از همان مواد برگزيدهء پيش از انسان شروع شده است . نهايت امر اين است كه به جهت عوارض مربوط به زندگانى خود انسانها ، تكاليف و مقرّرات دينى مربوط به هويت انسان از موقع استقرار در رحم آغاز مىشود . البته مقصود از هويت انسان در حالت نطفه گى قرار گرفتن او است در گذرگاه و مسير مخصوص كه با فرض عدم بروز

[1] سوره مؤمنون ، آيات 14 و 13 و 12
[2] اين كه مىفرمايد : انسان را از برگزيدهء مواد خاكى آفريديم ، به جهت كلمهء سلاله است . اين كلمه در لغت غربى به معناى بيرون آوردن چيزى از شىء يا اشياء است با نرمى و مدارا و دقت در لسان العرب ابن منظور ج 11 ، صفحهء 338 پس از بيان معناى فوق مىگويد : و السّل سلَّك الشّعر من العجين . سلّ كشيدنى است مانند كشيدن موى از خمير ( كه آلوده نشود ) سپس مىگويد : انسلال بيرون آمدن از تنگناى و ازدحام را مىگويند .

248