( و از ايشان ( اهل كتاب ) گروهى هستند كه زبانهاى خود را مىپيچانند و مىگويند اين از نزد خداست در حالى كه آن سخن از نزد خدا نيست ) .
ب ) * ( لَيْسُوا سَواءً مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ أُمَّةٌ قائِمَةٌ يَتْلُونَ آياتِ الله آناءَ اللَّيْلِ وَهُمْ يَسْجُدُونَ ) * [1] ( همهء اهل كتاب با همديگر مساوى نيستند « زيرا » ، از آنان كسانى هستند آيات خداوندى را در اوقاتى از شب تلاوت مىكنند و آنان سجده مىكنند ) ج ) * ( وَلَوْ آمَنَ أَهْلُ الْكِتابِ لَكانَ خَيْراً لَهُمْ مِنْهُمُ الْمُؤْمِنُونَ وَأَكْثَرُهُمُ الْفاسِقُونَ ) * [2] ( اگر اهل كتاب ايمان مىآوردند ، به خير آنان بود ، گروهى از آنان مردم با ايمانند و اكثر آنان منحرف مىباشند . ) .
د ) * ( وَالَّذِينَ يُمَسِّكُونَ بِالْكِتابِ وَأَقامُوا الصَّلاةَ إِنَّا لا نُضِيعُ أَجْرَ الْمُصْلِحِينَ ) * [3] ( و كسانى كه به كتاب تمسّك مىكنند و نماز را بر پا مىدارند ، قطعى است كه ما پاداش مصلحان را ضايع نخواهيم كرد . ) 3 - روش پيغمبر اسلام با اهل كتاب . از تاريخ و مدارك اوليه فقه اسلامى ، ثابت مىشود كه پيغمبر اسلام از مشركين غير از دو امر را قبول ننموده است : اسلام يا جنگ با شرايط آن ، در صورتى كه اهل كتاب ميان سه چيز مخير بوده‌اند : اسلام ، يا پرداخت ماليات و همزيستى با مسلمانان ، و يا جنگ . از آن طرف ، هنگامى كه اهل كتاب به

[1] سورهء آل عمران ، آيه 113 .
[2] سورهء آل عمران ، آيه 110 ، ( اين دو آيه بايستى براى اثبات مدعا مورد تأمل قرار بگيرد ) .
[3] سورهء اعراف ، آيه 170 .

20