سپس خود فخر رازى نيز مىگويد :
( ظاهر قرآن دلالت به نجاست مشركين دارد ) . [1] فخر رازى در استدلال به آيه ، در نظر نگرفته است كه اصطلاح فقهى نجاست از دورانهاى بعد از نزول آيه شروع شده است ، از ابن عباس هم مدرك نظريه مزبور نقل نشده است . گروهى از فقهاى اماميه ، در حكم به نجاست مشركين به آيه مزبور استدلال نكرده‌اند ، بلكه در اين باره به اجماعاتى استناد شده است . و اما اگر اندك تتبعى در كلمات فقهاء صورت بگيرد خواهيم ديد كه اين اجماعات مستند به همان آيه 28 از سوره توبه مىباشد ، يا حد اقل احتمال اين كه مستند فقهاء در نجاست مشركين آيه مزبور بوده باشد كافى است كه اجماع از حجّيت قانونى ساقط شود ، ولى اگر اجماعات متعددى را كه از فقها نقل شده در نظر بگيريم براى نجاست مشركين مىتواند مدركيّت داشته باشد . به اضافه اين كه گروه زيادى از فقهاى عامه هم از آيه براى عدم طهارت مشركين استفاده كرده‌اند .
آيهء * ( إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ . . ) * شامل اهل كتاب نيست اگر فرض كنيم كه آيه * ( إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ ) * دلالت قطعى بر نجاست مشركين دارد ، دلالتى بر نجاست اهل كتاب ندارد ، اين مدعا مىتواند با سه دليل ثابت شود .
1 - در قرآن مجيد اهل كتاب ( يهود و نصارى و مجوس ) در مقابل مشركين قرار داده شده است از آن جمله :
الف ) * ( ما يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ وَلَا الْمُشْرِكِينَ أَنْ يُنَزَّلَ عَلَيْكُمْ مِنْ خَيْرٍ مِنْ رَبِّكُمْ . . ) * [2] ( كسانى كه از اهل كتاب كفر ورزيده‌اند و « هم چنين » مشركين دوست نمىدارند كه براى شما خيرى از پروردگارتان فرود آيد ) .
ب )

[1] التفسير الكبير ، ج 16 ص 24 ، تفسير سورهء توبه
[2] سوره بقرة ، آيه 105

18