( مشركين گروه پليدى هستند ، از سال آينده به مسجد الحرام داخل نشوند ) .
كلمه خبيث در 11 آيه وارد شده است :
پليدى به طور مطلق . ( اعراف ، 58 ) - ( بقره ، 267 ) - ( مائده ، 100 ) - ( انفال ، 37 ) ( ابراهيم ، 26 ) - ( اعراف ، 157 و 57 ) عدم ايمان . ( آل عمران ، 179 ) - ( نور ، 26 ) كار زشت ( لواط ) . ( انبياء ، 74 ) تصرف بدون استحقاق در اموال . ( نساء ، 2 ) در هيچ يك از آياتى كه كلمه « رجس و خبيث » وارد شده است به معناى پليدى جسمانى ( نجاست ) كه مشمول احكام مخصوصى از نظر لزوم پاك كردن با يكى از مطهرات ده گانه ( آب ، آفتاب و . . ) باشد ، ديده نمىشود . آن چه كه از تمام آيات مزبوره استفاده مىشود اين است كه دين مقدس اسلام ، هر گونه پليدى را تقبيح و اجتناب از آن را نشانه اعتقاد و گرايش به اسلام معرفى كرده است . [1] و اين موضوع با نظر به دليل عقل ( كه مدرك ديگرى براى فقه اسلامى است ) و هم چنين سنت و اجماع به طور اجمال ، شايد يكى از ضروريات بوده باشد .
در صورتى كه مسأله اهل كتاب و ساير گروههاى غير مسلمان اين است كه آيا آنان طورى پليد ( آلوده به قذارت ) هستند كه در صورت تماس با بدنهايشان و هر چه با بدنهاى آنان تماس پيدا كرده است و داراى رطوبت مىباشد ، بايستى شستشو كرد و آن را بر طرف ساخت ؟ چنانكه گفتيم ، از آيات مربوط به « رجس و خبيث » نمىتوان اين حكم را استفاده كرد . بنا بر اين فقط آيه اى مىتواند مورد بحث در بارهء نجاست كفار قرار بگيرد كه كلمه « نجس » در آن ذكر شده است . اين آيه چنين است :

[1] البته اين يك قانون عمومى است كه اسلام با هر گونه پليدى مبارزه مىكند ، ولى در همين قانون هم ، هماهنگى دو قسم تكليف حقوقى و اخلاقى كاملا مشاهده مىگردد ، بدين بيان كه اگر پليدى موجب ضرر جسمانى يا روحى فرد يا اجتماع بوده باشد ممنوعيت از آن پليدى ، حقوقى الزامى خواهد بود و اگر تا حدود ضرر جسمانى يا روحى نرسد ولى باز عنوان پليدى را دارا بوده باشد ، ممنوعيت اخلاقى خواهد بود .

16