و خانواده و مال و ارتباطات و ديگر امورى كه بر خلاف قوانين مقرّر در جامعه نباشد .
3 - تباه ساختن آبروى انسان به هيچ وجه جايز نيست .
4 - بر دولت و جامعه واجب است كه از دخالت زور گويانه در زندگى هر انسانى جدّا جلوگيرى كند .
5 - احترام مسكن در هر حال محفوظ است و بدون تجويز قانونى نمىتوان در آن وارد شد . هم چنين خراب كردن و مصادره و فرارى دادن اهل مسكن از اقامتگاه جايز نيست مگر با اجازهء قانون .
تفاوتهاى حقوق بشر از ديدگاه اسلام و غرب 1 - در بند « ب » مادهء نهم ، حق امنيت دينى از ديدگاه اسلام مشروط به استناد آن دين است به يك سند الهى مانند كتب آسمانى سه گانه ( قرآن و تورات و انجيل ) و هم چنين است كتب اتباع زرتشت و صابئان . اين شرط ، با توجه به اين كه در طور تاريخ تبهكاران بسيار فراوانى پيدا شده و از راه دين و مذهب كه يكى از حساسترين شئون موجوديت انسانى در اين دنيا است بشريت را دچار بدبختيها و تيره روزيها و ركود كشنده نموده‌اند ، كاملا ضرورى است . مخصوصا با نظر به اين كه دين اسلام همهء شئون حيات بشرى را در قلمرو ماده و معنى و هم چنين در دو منطقه فردى و اجتماعى و به طور كلى در هر دو سراى دنيا و آخرت تحت تعليمات سازنده خود گرفته و همه اين امور را با طرق فطرت پاك و خرد و وجدان سليم با حقوق و آزادىها و تكاليف معقول تنظيم نموده است ، لذا نمىتواند به پديدهء دين مانند مغرب زمين امروزى بنگرد كه فقط دين را به عنوان يك رابطهء شخصى و به عبارت ديگر ، يك حالت روانى آرامش بخش محض تلقى مىكند و كارى با هيچ يك از شئون حيات بشرى نداشته باشد ! به همين جهت است كه اسلام هر مدعى دين و هر ادعاى دينى را داراى حق دينى نمىداند مگر اين كه به يك سند الهى مستند باشد .
جاى بسى شگفتى است كه بعضى از متفكران و صاحب نظران مغرب زمين با مشاهدهء عينى نتايج تباه كنندهء بىدينىها و چشيدن طعم تلخ حيات ضد دينى و حتى طعم ناگوار بىاعتنايى به دين ، هنوز هم نمىخواهند اين پديدهء اساسى را كه « به وجود

177