إسم الكتاب : رسائل فقهى ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 346)

ناب بوده باشد حرام است ( ناب دندانهاى پس از دندان جلو را مىگويند ) و هر پرنده چنگالدار حرام است . در كافى پنج نفر از روات از امام صادق عليه السّلام نقل كرده‌اند :
پيغمبر صلَّى الله عليه و آله فرموده است ، هر حيوان داراى ناب از درنده‌ها و داراى چنگال از پرنده‌ها حرام است . پس از اين شرط ، در مأكوليت پرندگان در بارهء مواردى كه دليلى بر حرمت و حليت وجود نداشته باشد ، دو ملاك وجود دارد :
الف ) دف و صف در حال پريدن است . هر پرنده اى كه در موقع پريدن پر بزند حلال است و آن چه كه با پرهاى باز بدون تحريك پر به پرد حرام است .
ب ) داشتن چينه دان و معده و صيصى است كه ملاك مأكوليت است . ( صيصى عبارت است از يك استخوان قلمى باريك كه پشت پاى بعضى از حيوانات است ) در موقع معارضهء اين دو ملاك دف و صف مقدم است .
3 - انواع حيوانات مأكول اللحم خشكى از حيوانات اهلى شتر و گاو و گوسفند و اسب و استر و الاغ مأكول اللحم مىباشند .
البته سه حيوان اخير مكروهند و روايتى كه مىگويد : پيغمبر صلَّى الله عليه و آله در ايام خيبر از گوشت الاغ نهى فرمود ، حضرت باقر عليه السّلام فرموده است براى استفاده سوارى بوده است كه آن روزها ضرورت داشت ، باز يكى از همان موارد كه نهى پيغمبر صلَّى الله عليه و آله به جهت مصلحت روز بوده است همين مورد است . در بارهء حليت گوشت حيوانات اهلى مزبوره آيه صريح و روايات متواتر وجود دارد . گوشت سگ و خوك و تمام درندگان حرام است .
از وحشىها : گاو و بز وحشى و آهو و گوزن و گورخر ، هم اجماعا و هم از حيث روايت ، مأكول اللحمند .
در بارهء ملاك حيوانات حرام گوشت ، خواه درنده باشد يا نه ، داشتن ناب و چنگال است كه حرام گوشت مىباشد . حيوانات غير مأكول اللحم اگر مانند سگ و خوك از اعيان نجسه نبوده باشند ، پوست و ساير اعضاشان در صورت وقوع تذكيه براى استفاده غير خوردن مباح است . در تمام اقسام اين حيوانات آن چه كه جزء خبائث بوده باشد مأكول اللحم نمىباشد .

111