مقدمه ناشر از زمانى كه حضرت امام خمينى ( قدس سره ) به اصرار فضلا و بزرگان حوزه علميه ، قدم به عرصه مرجعيّت و هدايت عامّه نهادند تا آن جا كه فرصت يافتند ، به نوشتن فروعات فقهى - خواه به صورت مستقل يا به صورت حاشيه بر كتب فقهى - اقدام نمودند . و در برهه‌اى كه اشتغالات مرجعيّت و زعامت امّت جازه اين كار را نمى داد ، شاگردان ايشان و اعضاى هيأت استفتا تحت اشراف و با تأييد معظّم له به تأليف يا تصحيح رساله - فارسى يا عربى - مىپرداختند .
امّا آنچه را نمى توان از نظر دور داشت اين كه هر چند از حيث اعتبار - و به اصطلاح فقهى « مجزى بودن » - بين نوشته‌هاى شخصى ايشان و آنچه توسط شاگردان و اعضاى هيأت استفتا تهيه و گردآورى شده و به تأييد آن حضرت رسيده فرقى نيست ، ولى از نگاه متن شناختى و اصالت ، نوشته‌هاى شخصى حايز رتبه برتر و برجستگى خاصى است كه اهل فن به اين ويژگى واقف و از ارزش آن به خوبى آگاهند .
در اين جا ، تذكر چند نكته در خصوص اين رساله و ويژگىهاى آن و نيز حاشيه حضرت امام ( قدس سره ) بر آن بجاست :

5