حلال است چه ايشان فلس دارند و اما آن بيست قسم حرام اول سگ برى و بحرى دوم خوك برى و بحرى سيم گربه اهلى و وحشى چهارم همه درنده ها چون شير و گرگ و پلنگ و پارس و كفتار و روباه وخرگوش و شغال و آنچه بدينها ماند پنجم موش اهلى و صحرائى و سوسمار ششم خز و سنجاب و سمور و فنگ هفتم حشرات چون مار و عقرب و خسفار و مگس و كك و پشه و شپش و غير آنها هشتم حيوانى كه عادت به خوردن فضله آدمى كرده باشد چه او حرامست تا آنكه او را مدتى استبرا كنند يعنى اگر آن حيوان شتر باشد چهل روز او را ببندند و علف پاك بدهند و اگر گاو باشد بيست روز و بعضى از مجتهدين در گاو نيز چهل روز گفته اند و بعضى از ايشان سى روز و اگر گوسفند باشد ده روز و بعضى از مجتهدين در گوسفند بيست روز گفته اند و بعضى يك هفته و اگر مرغ خانگى باشد سه روز و اگر ماهى باشد يك روز و اگر اردك باشد پنج روز و بعضى سه روز گفته اند و در بعضى روايات شش روز واقع شده و اگر غير آنها باشد واجبست كه آن مقدار ايشان را ببندند و علف دهند كه آن اسم از ايشان بر طرف شود نهم حيوانى كه گوشت او را خورند چون گوسفندى كه به شير خوك پرورده شود وآنقدر شير بخورد كه استخوان او سخت گردد حرام مىشود و هر چه از او بزايد نيز حرامست دهم حيوانى كه گوشت او را خورند و به او شخصى وطى كند چو آن حيوان و نسل او حرامست و واجب است سوزانيدن آن حيوان چنانچه زود باشد كه در بحث حدود مذكور شود و اگر اينچنين گوسفندى در ميان كله مشتبه شود آن كله را دو قسم كنند و قرعه بزنند تا آنكه يكى بماند يازدهم هر مرغ پرنده كه مخلب يعنى چنگال داشته باشد چون باز وچرخ و عقاب و شاهين و باشه و غير اينها دوازدهم كلاغ با جميع اقسام او سواى كلاغى كه در زراعت مىباشد و زاغى كه خاكسترى رنگ است كه اين هر دو مكروه است سيزدهم خفاش و طاووس و بعضى اين هر دو را مكروه مىدانند چهاردهم مرغى كه او را نشانه تير مىسازند تا آنكه مىميرد و همچنين حيوانى كه مجروحش سازند و بگذارند تا بميرد پانزدهم ماهى اى كه فلوس نداشته باشد چون جرى و ماهى اى كه در آب مرده باشد و هر گاه ماهى مرده به ماهى زنده مشتبه شود بعضى از مجتهدين برآنند كه آن را در آب اندازند اگر بر پشت افتد حرامست و اگر

333