به آن مجلس رود پس اگر قدرت داشته باشد واجبست كه برخيزد و برود و اگر رفتن از آن مجلس دشوار باشد در نشستن آنجا گناه ندارد و اگر مجلس عروسى مشتمل بر صورتهاى سايه دار باشد بعضى از مجتهدين برآنند كه اگر آن صورتها در قاب و قالى و فرش باشد جايز است رفتن به آن مجلس و بعضى گفته اند كه اگر بر بالش باشد نيز رفتن به آنجا جايز است و اگر دو كس به يك دفعه كسى را به عروسى خبر كنند به خانه آن كسى رود كه به خانه او نزديكتر باشد بيستم رخصت خواستن [1] از پدر در عقد كردن دختر بكر بيست و يكم وكيل كردن زن برادر بزرگ را در عقد كردن هر گاه پدر نباشد بيست و دويم اختيار كردن عقد برادر بزرگ اگر هر يك از برادران او را جهت شخصى عقد كرده باشند [2] بيست و سيم دو ركعت نماز گذاردن هر يك از زن و شوهر پيش از دخول بيست و چهارم دعاى منقول خواندن بعد از نماز هر يك از ايشان را بيست و پنجم امر كردن مردمانى كه آنجا حاضر باشند در وقت دعا خواند به آنكه آمين گويند بيست و ششم دست بر پيشانى زن نهادن و روى او را به قبله كردن پيش از دخول و دعاى منقول خواندن و طلبيدن فرزند صالح و تمام اعضا و موهاى زن را از پاى او كندن و پاهاى او را به آب شستن و در دور خانه ريختن كه بركات بسيار بوقوع آن افعال در آن خانه به هم رسد بيست و هفتم دخول كردن در شب بيست و هشتم در وقت دخول و بعد از دخول بسم الله الرحمن الرحيم گفتن بيست و نهم با وضو بودن هر يك از زن و شوهر سى ام غلام خود را رخصت نكاح دادن اگر خواهد كه نكاح كند سى و يكم منى را در خارج فرج ريختن هر گاه كنيز حامله خريده باشد و بعد از چهار ماه خواهد كه با او دخول كند سى و دوم مشخص كردن مهر پيش از دخول اگر در وقت عقد مشخص نكرده باشند سى و سيم بيشتر از يك زن آزاد نخواستن سى و چهارم چشم خود را در وقت جماع پوشيدن و اما آن هشت امر حرام اول خواستگارى كردن زنى كه او را ديگرى خواستگارى كرده باشد و اجابت نموده باشند و بعضى از مجتهدين اين را مكروه مىدانند دوم خواستگارى كردن زنى كه در عده رجعيه باشد خواه به صريح و خواه به كنايه و در عده وفات خواستگارى به صريح حرامست اما به كنايه جايز است سيم عقد كردن وكيل زن او را براى خود چهارم نكاح كردن كسى كه احرام بسته باشد پنجم نكاح كردن زن مسلمانى را به كافر ششم تزويج كردن

[1] بلكه احوط است صدر دام ظله العالى
[2] يعنى عقد فضولى صدر دام ظله العالى

266