إسم الكتاب : جامع عباسى ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 454)

< فهرس الموضوعات > منافع طعامها و ميوه ها < / فهرس الموضوعات > آروغ زند سر به سوى آسمان كردن چهارم مربع نشستن در وقت طعام خوردن چه در حديث آمده كه مربع نشستن را خداى تعالى دوست نه مىدارد پنجم پسر خود را همراه بردن هر گاه او را تنها به مهمانى طلبيده باشند [1] ششم طعام خوردن بدست چپ با اختيار هفتم طعام خوردن در حالتى كه راه روند هشتم اجابت كردن دعوت طعامى كه جهت ختنه دختران پخته باشند نهم نان را بكارد يا غير آن بريدن يا در زير كاسه نهادن دهم پاك كردن استخوان از گوشت چه در حديث آمده كه جنيان را در آن نصيبى هست پس اگر تمام گوشت او را بخورند آنچه در آن خانه بهتر است مىبرند يازدهم هر روز گوشت خوردن و در خوردن روزى دو مرتبه كراهت بيشتر است دوازدهم زياده از چهل روز ترك خوردن گوشت كردن سيزدهم گوشت نيم پخته خوردن چهاردهم مرد پير را گرسنه خوابانيدن در شب پانزدهم فراخ دستى كردن در معاش هر گاه مفلس [2] باشد شانزدهم مهمان را خدمت فرمودن هفدهم ترك كردن چيزى خوردن در وقت شام چه در حديث آمده كه آن موجب خرابى بدن مىشود و نيز در حديث آمده كه هر كس كه شب شنبه و شب يكشنبه شام چيزى نخورد قوت از او مىرود و تا چهل شبانه روز باز نمىآيد هجدهم به دو انگشت طعام خوردن با اختيار نوزدهم در ظرفهاى نقره كوب طعام خوردن بيستم خلال كردن بحوص درخت خرما و نى و ريحان چه خلال كردن به نى و ريحان سبب مرض جذام مىشود و همچنين خلال كردن به چوب شاهسپرم و آس و گز و انار بيست و يكم ماهى خوردن چه در حديث آمده كه خوردن آن گوشت بدن را مىريزاند بيست و دوم پنير بىمغز گردو و گردو بى پنير خوردن بيست و سيم گوشت قاق خوردن بيست و چهارم گوشت گنديده خوردن چه آن باعث خرابى بدن مىشود بيست و پنجم از چيزى كه موش از آن خورده باشد خوردن مطلب دوم در بيان منافع طعامها و ميوه ها به طريقى كه از حضرات ائمه معصومين صلوات الله عليهم اجمعين منقول است نان شعير بدان كه نان جو خوردن از شعار پيغمبران است و در حديث وارد شده كه در هيچ شكمى قرار نگيرد الا هر مرضى كه در آن باشد بيرون كند و قوت پيغمبران است نان برنج در حديث آمده كه جهت مبطون يعنى كسى كه غايت او هميشه بيرون آيد نافع ترين دواهاست و دباغت معده مىكند گوشت در حديث آمده كه خوردن گوشت گوشت را در بدن مىروياند و

[1] بلكه در بعضى احوال شايد حرام بوده باشد صدر دام ظله
[2] بلكه در بعضى اوقات شايد حرام بوده باشد صدر دام ظله

341