< فهرس الموضوعات > مخصوصات ابكار < / فهرس الموضوعات > كردن شخصى ديگر در قبل آن زن به عقد دوم كسى كه ايلا كرده باشد يعنى قسم خورده باشد كه با زن خود دخول نكند وقتى كه دخول در قبل آن زن كند حكم ايلا بر طرف مىشود سيم احصان يعنى زن داشتن مرد و شوهر داشتن زن به دخول در قبل ثابت مىشود چهارم طلب سخن كردن زن در نكاح كردن هنگامى لازم است كه دخول در قبل او واقع شده باشد پنجم بيرون آمدن منى از قبل موجب غسل است بر قول بعضى از مجتهدين اما بيرون آمدن از دبر موجب غسل نيست و احكامى كه بر دخول كردن مترتب مىشود مىبايد كه در آن مقدار باشد كه حشفه يا بعض از آن غايب شود و آيا اين احكام نسبت به كسى كه حشفه او را بريده باشند و به مقدار حشفه ازالت او غايب شود [1] مترتب مىشود يا نه ميانه ء مجتهدين در اين مسألة خلاف است ظاهر آنست كه اين احكام درو جارى نيست مگر در حرام شدن مادر و خواهر دخترى كه با او دخول كند تكمله بدان كه شش حكم از خواص بكارت است اول ولايت [2] پدر و جد در نكاح بكر دوم استحباب اختيار نمودن بكر جهت تزويج كردن سيم وصيت نمودن به جاريه بكر چه اگر غير بكر بدهند از عهده نذر بيرون نمىتوانند آمد چهارم وكيل كردن در خريدن بكر چه اگر وكيل غير بكر بخرد صحيح نيست پنجم اكتفا كردن به سكوت بكر در وقت رخصت خواستن از او به نكاح به خلاف غير بكر كه مىبايد سخن گويد ششم مخصوص بودن در وقت زفاف به هفت شب خوابيدن پيش او به خلاف غير بكر كه پيش او سه شب بايد خوابيد و همچنان كه بكارت به سبب وطى بر طرف مىشود به غير وطى نيز بر طرف مىشود چون جستن دختر از جائى به جائى يا چيزى برو زدن يا بيمارى يا بواسطه بسيارى سن او و آيا احكام بكارت زايل مىشود از بكرى كه به غير جماع بكارت او رفته باشد چون احتياج به حرف زدن در وقت نكاح ومخصوص بودن سه شب خوابيدن نزد او در ابتداى نكاح يا آنكه آنها مخصوص غير بكرى است كه بكارت او به جماع رفته باشد ميانه مجتهدين در آن خلاف است و بعضى از سنيان گفته اند كه اينچنين زن نه داخل بكر است و نه داخل غير بكر تتمه عادت مجتهدين اماميه اين است كه در كتاب نكاح خصايص حضرت رسالت پناه صلى الله عليه وآله مذكور مىكنند و اگر چه بعضى از آنها دخلى به نكاح ندارد بنابر اين اين بنده دعاگو نيز در اين كتاب اقتدا با ايشان كرده آنها را مذكور مىسازد بدان كه سى و سه چيز از خواص

[1] البته رعايت احتياط را در تمام اين موارد نمايند صدر دام ظله
[2] احتياط به جمع بين اذن بكر و بين اذن پدر يا جد را ترك ننمايند صدر دام ظله

287