معصومين - صلوات اللَّه عليهم - عبوديّت آنان و از مراتب شرك به ذات احديّت - تقدّست اسماؤه - است در مالكيت و حاكميّت ما يريد و فاعليّت ما يشاء ، و عدم مسئوليّت عمّا يفعل ، إلى غير ذلك از اسماء و صفات خاصّهء الهيّه - جلّ جلاله - ، و غاصب اين مقام هم نه تنها ظالم به عباد و غاصب مقام ولايت است از صاحبش ، بلكه به موجب نصوص مقدّسهء مذكوره ، غاصب رداء كبريائى و ظالم به ساحت احديّت - عزّت كبرياؤه - هم خواهد بود ، و بالعكس آزادى از اين رقّيّت خبيثهء خسيسه از اين هم علاوه بر آنكه موجب خروج از نشئهء نباتيّت و ورطهء بهيميّت است به عالم شرف و مجد انسانيّت ، از مراتب و شئون توحيد و در لوازم ايمان به وحدانيّت در مقام اسماء و صفات خاصّه هم مندرج است ، و از اين جهت است كه استنقاذ حرّيّت مغصوبهء امم و تخليص رقابشان از اين رقّيّت منحوسه و متمتّع فرمود نشان به آزادى خدادادى ، از اهمّ مقاصد انبياء عليهم السّلام بوده [ است ] .
حضرت كليم و هارون - على نبيّنا و آله و عليهما السّلام - به نصّ آيهء مباركهء * ( فَأَرْسِلْ مَعَنا بَنِي إِسْرائِيلَ وَلا تُعَذِّبْهُمْ ) * [1] فقط تخليص رقاب بنى اسرائيل از اسارت و عذاب فرعونيان و آزادانه با خود بردنشان به ارض مقدّسه را خواستار بودند ، و بقاى ملك و دوام عزّتش را - چنانچه در همان خطبهء مباركهء قاصعه تصريح فرموده [2] - التزام نمودند و عدم اجابت ، و تعاقب فرعونيان براى ارجاعشان اسيرانه به مصر به غرق آنان و آزادى اسرائيليان مؤدّى گرديد .
و هم در همان خطبهء مباركهء قاصعه - بعد از آن فرمايشى كه سابقا

[1] . طه ، آيهء 47 ، « بنى اسرائيل را با ما بفرست و آنان را شكنجه و آزار مكن » .
[2] . نهج البلاغه ، خ 192 « و لقد دخل موسى بن عمران و معه أخوه هارون عليهم السّلام على فرعون فشرطا له - إن أسلم - بقاء ملكه و دوام عزّه ( سلطانه ) » .

59