رشته هاى مختلف فقه ، اصول ، كلام و حكمت دنبال كرد . [1] علاوه بر دروس متداول حوزه ، براى آشنايى با ادبيات فارسى و عربى و دانش رياضى نيز تلاش وافرى نمود . [2] هجرت به عتبات نائينى در سال 1303 ه . ق راهى عراق شد تا از محضر اساتيد برجستهء آن دوران ، كسب فيض نمايد . در سامرّا رحل اقامت گزيد و از شاگردان برجستهء ميرزاى شيرازى و در اواخر عمر شريف او ، كاتب و محرّر او شد . [3] او را از جمله مشاوران ميرزاى شيرازى در ماجراى نهضت تنباكو شمرده‌اند ، به طورى كه به درخواست ميرزا ، او و بقيهء شاگردان صورت تلگرافى را براى ارسال نزد ناصر الدين شاه تهيه و به محضر استاد بردند . [4] پس از وفات ميرزاى شيرازى در سال 1312 ه . ق ، مدتى در محضر سيد محمد فشاركى به تحصيل پرداخت ، ولى به علل گوناگون و از آن جمله تلاش دولت عثمانى مبنى بر جلوگيرى از تمركز قدرت در سامرا ، شاگردان برجستهء ميرزا همچون : ميرزا محمد تقى شيرازى ، سيد اسماعيل صدر عاملى ، سيد محمد فشاركى و ميرزاى نائينى پراكنده شدند . نائينى در سال 1314 راهى نجف اشرف گرديد و در درس آخوند ملا محمد كاظم خراسانى حاضر و از خواص آن بزرگوار و اصحاب مجلس استفتاى او شد . [5] سالها در كنار خراسانى به فعاليت علمى و سياسى مشغول بود .

[1] . اعيان الشيعه ، ج 6 ، ص 54 .
[2] . مجلهء حوزه ، ش 76 - 77 ، ص 31 به نقل از شيخ عبد الحسين حلَّى .
[3] . اعيان الشيعه ، ج 6 ، ص 54 .
[4] . حماسهء فتوا « ويژه نامه روزنامه جمهورى اسلامى » ، سال 1370 ، مصاحبه با آية اللَّه سيد رضى شيرازى .
[5] . شيخ آقا بزرگ طهرانى ، نقباء البشر ، ج 2 ، ص 593 .

12