رانهايت نيز مگذار بلكه با آرنجهايت بال بساز و كف دستانت را به زانوانت نچسبان و به صورتت نيز نزديك مگردان ، بلكه ميان آن دو و در راستاى شانه هايت باشد ، نه روبروى زانوانت بلكه اندكى از آن ها انحراف داشته باشد . دستانت را كاملا بر زمين بگستران و ( پس از سجده ) به سوى خود باز گردان و اگر زير آن ها پارچه اى بود اشكالى ندارد ، گر چه به زمين رساندنشان بهتر است و در سجده ، انگشتانت را از هم باز مكن ، بلكه به هم بچسبان .
هنگامى كه براى تشهد نشستى ، زانوانت را به زمين بچسبان و كمى ميانشان را باز كن و بايد روى پاى چپت بر زمين باشد و روى پاى راستت بر كف پاى چپت قرار گيرد و سرينت و نيز سر انگشت شست پاى راستت بر زمين باشد و هيچ گاه بر هر دو پايت منشين كه به تو آزار مى رساند و نيز با ( نشيمنگاه ) بر زمين منشين كه بخشى از تنت بر بخشى ديگر قرار مى گيرد و نمى توانى براى تشهد و دعا صبر كنى .
- ابراهيم بن هاشم از حماد بن عيسى : روزى امام صادق ( عليه السلام ) به من فرمود :
اى حماد ، آيا مى توانى خوب نماز بخوانى ؟ به امام عرض كردم : اى سرور من ! كتاب حريز را كه درباره نماز است در حافظه دارم . حضرت فرمود : عيبى ندارد ، اى حماد ! برخيز و نماز بخوان .
حماد گويد : در برابر حضرت بپاخاستم و رو به قبله نماز را شروع كردم به ركوع رفتم و سجده كردم . آن گاه امام فرمود : اى حماد ! نيكو نماز نمى خوانى ! چه قدر زشت است فردى از شما شصت يا هفتاد سال بر او بگذرد و يك نماز با آداب و حدود كامل نخواند !
حماد گويد : در خود احساس خوارى كردم و به امام گفتم : فدايت شوم ، نماز را به من بياموز . پس امام برخاست ، رو به قبله ايستاد و هر دو دستش را بر روى ران خويش نهاد ، در حالى كه انگشتانش را بسته بود

89