پروردگارشان فروتنى و خاكسارى نكردند " [1] .
- علقمه بن وائل از پدرش : پشت سر پيامبر نماز خواندم ، هنگام آغاز نماز تكبير گفت و دستهايش را بالا برد و نيز هنگامى كه خواست به ركوع برود و پس از ركوع [2] .
- امام على ( عليه السلام ) - در وصف نماز پيامبر - : هنگامى كه به نماز واجب مى ايستاد تكبير مى گفت و دستهايش را تا روبروى شانه هايش بالا مى آورد و هنگامى كه مى خواست به ركوع برود و نيز پس از برخاستن چنين مى كرد و هنگام نشستن در نماز ، هيچ گاه دستهايش را بالا نمى آورد و هنگامى كه از دو سجده بر مى خاست دستهايش را تا شانه هايش بالا مى آورد و تكبير مى گفت .
- امام صادق ( عليه السلام ) : سفارش پيامبر به على چنين بود : پيوسته دستهايت را در نماز بالا ببر و آن ها را ( به طرف قبله ) بچرخان [3] .
- امام على ( عليه السلام ) : بالا بردن دست در نماز ، همان بندگى است .
- امام صادق ( عليه السلام ) - در باره كسى كه پيش از ركوع و سجود و نيز پس از سر برداشتن ، دستهايش را بالا مى آورد - فرمود : آن بندگى است .
- بالا آوردن دستهايت در نماز ، زينت آن است .
- منصور بن حازم : امام صادق ( عليه السلام ) را در آغاز نماز ديدم كه دستهايش را تا برابر صورتش بالا آورد و كف هر دو دستش را رو به قبله كرد .
- هشام بن حكم : به امام كاظم ( عليه السلام ) عرض كردم : به چه علت بهتر است در

[1] در تفسير " الدر المنثور " و " ابن كثير " پس از عبارت " هفت آسمان " آمده است : و براى هر چيز زينتى است و زينت نماز ، بالا بردن دستها در هر تكبير است . در تفسير ابن كثير عبارت " بالا بردن دست همان فروتنى . . . " نمى باشد .
[2] در " دعائم " چنين آمده است : پيامبر خدا هنگام گفتن تكبير نخستين نماز ، دستهايش را تا روبروى گوشهايش بالا مى آورد و نيز هنگام تكبير ركوع و سر برداشتن از آن .
[3] در " محاسن " آمده است : " همواره دستهايت را به سوى خدايت بالا ببر و ( به طرف قبله ) بچرخان " .

67