فصل هيجدهم آداب برخاستن از سجده - اصبغ بن نباته : امير مؤمنان ( عليه السلام ) هر گاه سر از سجده بلند مى كرد ، مى نشست تا آرام گيرد ، سپس بر مى خاست .
- امام صادق ( عليه السلام ) : هر گاه مردى سجده كرد و خواست برخيزد ، با همه دستش بر زمين تكيه نكند ، بلكه ( فقط ) كف دستانش را بر زمين بگسترد بى آنكه نشيمنگاهش را بر زمين نهد [1] .
- امام كاظم ( عليه السلام ) : هنگامى كه سر از سجده دومت در نماز برداشتى ، پيش از برخاستن اندكى بنشين ، سپس زانوانت را پيش از دستانت بر زمين بگذار و دستانت را باز كن و با تكيه به هر دو برخيز كه اين وقار مرد مؤمن فروتن در برابر پروردگارش است .
- امام صادق ( عليه السلام ) : هر گاه على ( عليه السلام ) از دو ركعت اول بر مى خاست ، مى گفت : با توانايى و نيروى تو بر مىخيزم و مى نشينم [2] .
- هر گاه از سجده بر مىخيزى و مى ايستى ، بگو : " خدايا ، پروردگارم با

[1] يعنى چون پيران و ناتوانان بر نخيزد .
[2] در " استبصار " چنين آمده است : " على ( عليه السلام ) هرگاه از سجده بر مى خاست و مى ايستاد ، مى گفت . . . " .

77