فصل دوم حكمت نماز قرآن :
" نماز را براى ياد من ، به پا دار . " - پيامبر خدا ( صلى الله عليه وآله ) : نماز واجب شده است . . . براى بر پا داشتن ياد خدا .
- امام على ( عليه السلام ) : خداوند ايمان را جهت پاك كردن از شرك ، و نماز را براى دورى از كبر واجب كرد .
- هشام بن الحكم : از امام صادق پرسيدم : با اينكه نماز مردم را از كار و زندگى باز مى دارد و تن هايشان را خسته مى كند ، چرا واجب شده است ؟
امام فرمود : در آن ، علتهايى نهفته است . اگر مردم بدون هيچ آگاهى و يادآورى از پيامبر اكرم رها شوند و تنها به همان رسالت نخستين و حضور قرآن در ميان آنان بسنده شود ، مانند امتهاى پيشين مى گردند كه به دين گرويدند و كتابهايى هم نوشتند و مردم را به دين خود فرا خواندند و حتى براى آن جنگيدند ، اما با رفتنشان ، دينشان هم رفت و اثرى از آنان باقى نماند . حال آنكه خداوند تبارك و تعالى خواست كه مردم حضرت محمد ( صلى الله عليه وآله ) را از ياد نبرند . از اين رو نماز را بر آنان واجب كرد تا او را هر روز ، پنج بار ياد كنند و نام [ مباركش ] را بر زبان آورند و به نماز و ياد خدا

18