نام کتاب : الصلاة في الكتاب والسنة ( فارسي ) نویسنده : محمد الريشهري جلد : 1 صفحه : 162
گفت : اى پسركم ، آن كس كه برايش نماز مى گزارم ، از آن كه از پيش رويم گذشت ، به من نزديكتر است . - حمزه بن حمران وحسن بن زياد : بر امام صادق وارد شديم در حالى كه نزدش گروهى بودند كه با آن ها نماز عصر را ( به جماعت ) گزارد ولى ما نماز خوانده بوديم . پس در ركوعش سى و چهار يا سى و سه بار " سبحان ربى العظيم " را شمرديم . يكى از اين دو راوى در روايتش چنين گفت : " وبحمده " به تعداد يكسان در ركوع و سجود . - ابان بن تغلب : بر امام صادق ( عليه السلام ) وارد شدم در حالى كه نماز مى خواند . پس در ركوع و سجودش شصت تسبيح شمردم . 38 / نماز امام موسى بن جعفر ( عليهما السلام ) - حمد بن عبد الله غروى از پدرش نقل مى كند كه گفت : بر فضل بن ربيع [1] كه بر پشت بام نشسته بود در آمدم . پس به من گفت : نزديك بيا ، نزديك شدم تا در كنارش قرار گرفتم . سپس به من گفت : از اين بالا به ( فلان ) اتاق خانه بنگر ، پس از بالا نگريستم ، گفت : در اتاق چه مى بينى ؟ گفتم : جامه اى افكنده شده . گفت : نيك بنگر ، با تأمل و دقت نگريستم ، برايم آشكار شد و گفتم : مردى در سجده است . گفت : او را مى شناسى ؟ گفتم : نه ، گفت : اين مولاى توست . گفتم : چه كس مولاى من است ؟ گفت : براى من خود را به نادانى مى زنى ؟ گفتم : خود را به نادانى نمى زنم ، بلكه براى خود مولايى نمى شناسم . پس گفت : اين ابوالحسن موسى بن جعفر است . من او را شب و روز نيك مىنگرم . در هيچ وقتى از اوقات او را جز بر همين حالت كه به تو گفتم نمى يابم . او نماز صبح مى گزارد و ساعتى نيز پس از آن