فصل سى و ششم دعاهاى روايت شده در پى نماز - امام جواد ( عليه السلام ) : هرگاه پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) از نمازش فارغ مى شد مى گفت : خدايا ، آنچه را كرده و مى كنم ، نهان و آشكار كرده ام ، اسراف بر خود را و آنچه را كه تو بهتر از من مى دانى ، بر من بيامرز . خدايا تو پيش از همه و پس از همه هستى ، جز تو خدايى نيست . به داناييت بر نهان و به تواناييت بر همه خلقت سوگند ، تا آنگاه كه زندگى را برايم بهتر مى دانى ، مرا زنده نگاه دار و آن گاه كه مرگ را برايم بهتر مى دانى ، مرا بميران . خدايا ، همانا من بيم از تو را در نهان و آشكار ، سخن حق را در خشم و خشنودى و ميانه روى را در تنگدستى و توانگرى ، از تو مى خواهم . نعمتى تمام ناشدنى و روشنى چشمى ناگسستنى را از تو مى خواهم . خشنودى به حكم تو ، مرگى مبارك پس از زندگى و زندگانى آرام پس از مرگ ، لذت نگاه به تو وشوق ديدارت و ملاقات تو بى رنجى گزنده و فتنه اى گمراه كننده را ، از تو مى خواهم . خدايا ، ما را به زينت ايمان ، مزين كن و راهنما و رهيافته قرار ده . خدايا ، ما را در ميان آنان كه ره نمودى ، ره بنما .
خدايا ، همانا من اراده قوى بر يافتن راه راست و پايدارى در كار و استوارى در راه حق را از تو مى خواهم . سپاسگزارى نعمتت را ، سلامتى كامل و اداى حقت را مى خواهم . اى پروردگار من ، دلى پيراسته و زبانى

145