29 / كفر - پيامبر خدا ( صلى الله عليه وآله ) : هر كس نماز را عمدا ترك كند ، آشكارا كفر ورزيده است [1] .
- پيمان ميان ما و آنان ، نماز است . پس هر كس آن را ترك كند ، كافر شده است .
- كسى كه نماز نمى گزارد ، دين ندارد .
- كسى كه نماز نمى گزارد ، بهره اى از دين ندارد [2] .
- ( مرز ) ميان كفر و ايمان ، جز ترك نماز نيست .
- ( مرز ) ميان بنده و كفر ، ترك نماز است .
- هر كس نماز را ترك كند و به پاداش آن اميد نورزد و از عذابش نهراسد ، اهميت نمى دهم كه يهودى ، مسيحى و يا مجوس بميرد .
- ميان مسلمان و كفر ، جز اين نيست كه نماز واجب را از روى قصد ترك كند و يا به جهت سبك شمردن آن را نخواند .
- امام صادق ( عليه السلام ) : مردى نزد پيامبر آمد و گفت : اى پيامبر خدا ، مرا سفارش كن .
فرمود : نماز را از روى قصد وامگذار كه هر كس آن را از روى قصد ترك كند ، دين اسلام از او وا رهيده است . ( مسلمان نيست ) [3] .
- پيامبر خدا ( صلى الله عليه وآله ) - در سفارش به معاذ - : هرگز نماز واجب را از روى قصد ترك مكن ، كه هر كس نماز واجب را از روى قصد ترك كند ، خداوند تعهدى در برابر او ندارد [4] .
- امام صادق ( عليه السلام ) - به كسى كه از گناهان بزرگ پرسيده بود - فرمود : ترك كردن

[1] در عوالى اللآلى قيد " آشكارا " نيست .
[2] متن دعائم الاسلام چنين است : " كسى كه نماز را ترك كند نصيبى از اسلام ندارد " .
[3] در الترغيب والترهيب چنين آمده است : " از روى قصد نماز را ترك مكنيد ، كه هر كس آن را از روى قصد ترك كند ، از دين خارج شده است " .
[4] در المستدرك على الصحيحين در انتهاى حديث افزوده است : " و پيامبرش نيز تعهدى ندارد " .

126