و راويان سنت پيامبرند ، و تنها شيعه امامان خود را از خطا و فراموشى و غفلت و گناه معصوم مىداند .
< فهرس الموضوعات > اختلاف در تدوين فقه و حديث < / فهرس الموضوعات > اختلاف در تدوين فقه و حديث پس از رحلت رسول خدا ( ص ) ميان اصحاب و تابعين در مورد جواز و كراهت ضبط احاديث اختلافى بروز كرد ، بدين ترتيب كه امام على ( ع ) ، فرزندش امام حسن ( ع ) و جمعى از صحابه نظير « انس » و « عبد الله بن عمرو العاص » قائل به جواز و حليت - بلكه لزوم - كتابت حديث بودند ، و برخى مانند عمر بن خطاب و عبد الله بن مسعود و ابو سعيد خدرى معتقد بودند كه كتابت حديث پيامبر ، امرى مكروه و ناپسند است .
اهل سنت نيز تا نيمه‌هاى سدهء دوم هجرى يعنى اواخر دورهء تابعين و طبق نظريه دوم از كتابت حديث خوددارى مىكردند ، ولى در آن زمان دانشمندان اهل تسنن به اتفاق ، رأى به لزوم تدوين حديث دادند تا آن را از هدر رفتن و تلف شدن نجات دهند . علت تأخير در ضبط احاديث و نيز حكم به لزوم كتابت حديث را با مراجعه به اقوال محدثين اهل سنت مىتوان به دست آورد .
< فهرس الموضوعات > [ تدوين كتاب توسط امام على عليه السلام ] < / فهرس الموضوعات > [ تدوين كتاب توسط امام على عليه السلام ] امام على ( ع ) همان طورى كه در مرحلهء نخست ، عهده دار مسئوليت ضبط سنت پيامبر ( ص ) بود ، در مرحلهء دوم نيز همراه پاره اى از اصحاب خويش در صدد برآمد تا فقه و حديث را تدوين كند ، در اين مرحله آن چه به توسط آن حضرت گرد آورى شده بدين شرح است :
< فهرس الموضوعات > 1 . قرآن كريم < / فهرس الموضوعات > 1 . قرآن كريم نخستين مجموعه اى كه امام على ( ع ) گردآورى فرمود ، قرآن بود - كه اولين مأخذ فقهى است - امام بعد از فراغت از كفن و دفن رسول الله ( ص ) با خود پيمان بست كه جز براى اداى فريضه يا جمع كردن قرآن كريم جامه بر تن نكند ، و خود نيز در حديثى فرمود :
« چون پيامبر از دنيا رفت ، با خود عهد كردم و سوگند ياد نمودم كه تا قرآن را در ضمن يك مجموعه جمع نكرده‌ام عبا بر دوش نيندازم و اين چنين نيز عمل كردم . » امام قرآن را بر حسب نزول آيات جمع آورى كرد ، و در ضمن آن به عام و خاص ، مطلق و مقيد ، محكم و متشابه ، ناسخ و منسوخ ، واجبات و مستحبات و آداب و رسومش اشاره

35