( عبد الكريم بن احمد بن ) طاوس صاحب فرحة الغرى و ديگران . كه هر كدام در گسترش ابحاث اجتهادى سهم به سزايى داشتند . در اعلام العرب آمده است : « از مجلس درس محقق بيش از 400 مجتهد برخاستند كه چنين امرى در فقهاى پيشين ديده نشد . » جنبش علمى در عصر او به اوج شكوفايى خود رسيد و حله يكى از مراكز علمى مهم جهان تشيع شد .
< فهرس الموضوعات > يحيى بن سعيد < / فهرس الموضوعات > يحيى بن سعيد سالهاى 676 تا 690 ق ، زعامت و مرجعيت به فقيه بزرگ يحيى بن سعيد هذلى حلى رسيد ، او به سهم خويش در تكامل و تطور بحثهاى اجتهادى و اصول كوشيد و در اين زمينه كتابهاى زيادى تأليف كرد .
پيرامون شخصيت علمى او ابن داود در كتاب رجال خود گويد « وى جامع فنون علمى در ادب ، فقه و اصول بود . » هم چنين او از پرهيزكارترين و زاهدترين انديشمندان و فضلاى عصر خود محسوب مىشد و تصانيف مفيد و جامعى از خود به جا گذارد كه از آن جمله است : الجامع للشرائع فى الفقه و المدخل فى اصول فقه .
< فهرس الموضوعات > علامهء حلَّى < / فهرس الموضوعات > علامهء حلَّى جمال الدين حسن بن يوسف ( بن على بن مطهر ) حلى معروف به علامه حلى و آيت الله على الاطلاق ، بين سالهاى 690 تا 726 ق در عالم مرجعيت تشيع درخشيد ، او پيشواى دورهء ششم از ادوار فقه است . او بحثهاى گسترده و مستدلى در فقه مطرح نمود و به نقد و تحليلهاى تازه اى در آن پرداخت و كتابهاى متنوع و با شيوه‌هاى نوين تأليف كرد .
هم چنين مسائل خلافى بين شيعه و سنى را به نحو گسترده اى مورد بحث و بررسى قرار داد و آنها را در كتاب پر ارج تذكرة الفقهاء ذكر كرد و در دسترس همگان نهاد و از اين طريق خدمت بزرگى به فقهاى شيعه نمود .
علامه حلى در كتاب ارزندهء خود تذكرة الفقهاء هر مسأله اى را كه مطرح مىكند ، اول ادلهء فقهاى مسلمين را مىآورد سپس با تفصيل به نقد و مناقشهء آن مىپردازد . اين كتاب به حدى پر بار و سودمند است كه هيچ فقيه و مجتهدى از آن بىنياز نيست .

327