( 1254 - 1332 ه . ق ) او نيز در بيان مسائل و احكام الهى رساله مستقل ندارد و بر حاشيهء منهج الرشاد شيخ جعفر شوشترى و منتخب المسائل شيخ ، اكتفا كرد .
7 - آية الله حاج ميرزا خليل كمره اى ( م 1280 ) او نيز بر حاشيه نجات العباد صاحب جواهر اكتفا نمود اما رساله عمليه و مناسك حج او كه در تهران به سال 1340 چاپ شد ، فقط احكام ضرورى را در بر داشته و متداول نبوده است .
< فهرس الموضوعات > دورهء ششم < / فهرس الموضوعات > دورهء ششم در اين دوره ، بيان فقه و احكام الهى ، هم به صورت حاشيه نويسى بر رساله‌هاى عمليه پيشينيان بود ، هم به صورت مجموعه‌هاى پرسش و پاسخ ، و هم با تأليف رساله‌هاى عمليه مستقل .
اين امر از زمان آية الله ميرزاى دوم ، محمد تقى شيرازى ( رضوان الله عليه ) ( م 1338 ق ) آية الله سيد محمد كاظم يزدى ( قدس سره ) ( م 1337 ق ) متداول شد كه تا زمان معاصر نيز ادامه دارد .
دو شخصيت برجستهء اين مرحله ميرزاى شيرازى و مرحوم يزدى هستند كه اين سنت را در ميان جامعهء فقهى معاصر بنا نهادند و با گسترش مباحث آن و مسائل فرعى ، باب تازه اى را در فقه شيعه گشودند . در اينجا لازم است به گوشه اى از آثار فقهى ايشان كه بيانگر شيوهء اين دو عالم بزرگ است اشاره شود :
< فهرس الموضوعات > ميرزا محمد تقى شيرازى < / فهرس الموضوعات > ميرزا محمد تقى شيرازى مرحوم ميرزا محمد تقى شيرازى بر رساله‌هاى پيش از خود حاشيه مىنوشت كه از جمله مىتوان به حواشى او بر كتاب نخبهء مرحوم كلباسى اصفهانى ( م 1261 ق ) و رساله علامه مجلسى اول ( م 1070 ق ) و « ذخيرة العباد ليوم المعاد » ملا محمد فاضل شربيانى ( م 1322 ق ) و « مجمع الرجال » ميرزا بزرگ شيرازى ( م 1312 ق ) اشاره كرد . او هم چنين رسالهء عمليهء مستقلى به نام « ذخيرة العباد ليوم المعاد » دارد كه به زبان فارسى تأليف كرده است . اين رساله همهء ابواب فقه از طهارت تا ديات را در بر دارد و به صورت سؤال و جواب تنظيم شده است . اين شيوه طبعا فهم مطالب را آسانتر مىسازد و از قدرت انتقال بيشترى برخوردار است .

266